เมื่อเช็กอิน ผู้โดยสารจะมอบสัมภาระที่ตรวจสอบโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของสนามบินและอาจปิดผนึกไว้ (ขึ้นอยู่กับกฎระเบียบด้านความปลอดภัยในประเทศนั้น) สิ่งใดก็ตามที่เกินขีดจำกัดน้ำหนักหรือที่ผู้โดยสารไม่อนุญาตให้พกพาในห้องโดยสารของเครื่องบินมักจะถูกส่งมอบให้กับตัวแทนเมื่อเช็กอิน น้ำหนักสัมภาระที่อนุญาต (ถ้ามี) จะถูกกำหนดโดยสายการบิน และสิ่งใดที่เกินมาอาจถูกปฏิเสธหรือคิดค่าธรรมเนียมเพิ่มเติม ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของสายการบิน

การโหลดสัมภาระด้วยตนเอง

สายการบินบางแห่งมีกระบวนการเช็กอินด้วยตนเองซึ่งอนุญาตให้ผู้โดยสารที่มีสัมภาระสามารถโหลดได้ด้วยตนเอง จากนั้นผู้โดยสารจึงติดแท็กสัมภาระและวางกระเป๋าไว้ที่สายพาน ผู้โดยสารที่ไม่มีสัมภาระที่โหลดใต้ท้องเครื่องสามารถเดินตรงไปที่ห้องรับรองได้ (หากมีสิทธิ์เข้าใช้ห้องรับรอง) และเช็กอินที่เครื่องเช็กอินอัตโนมัติโดยใช้ ePass (อุปกรณ์ RFID ขนาดเล็กสำหรับลูกค้าระดับพรีเมียมเท่านั้น) [2] หรือตรงไปยังประตูทางออกขึ้นเครื่อง สายการบินหลายแห่งใช้การเช็กอินทางอิเล็กทรอนิกส์ เช่น ePass, mPass หรือแอปมือถือที่คล้ายกัน และแอปพลิเคชันเหล่านี้ก็ทำหน้าที่เป็นบัตรโดยสารด้วย [3]

แท็กกระเป๋าอิเล็กทรอนิกส์

สายการบินหลายแห่งยังอนุญาตให้ใช้แท็กกระเป๋าอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งแทนที่แท็กกระดาษแบบเดิมด้วยเวอร์ชันดิจิทัลที่สามารถอัปเดตผ่านแอปสมาร์ทโฟนได้ แท็กกระเป๋าอิเล็กทรอนิกส์ได้รับการออกแบบมาเพื่อปรับปรุงกระบวนการเช็กอินสัมภาระ ช่วยให้ผู้โดยสารสามารถแท็กสัมภาระล่วงหน้าได้จากทุกที่ก่อนเดินทางมาถึงสนามบิน เมื่อถึงสนามบิน ผู้โดยสารเพียงฝากสัมภาระที่จุดโหลดด้วยตนเองที่กำหนดหรือที่เคาน์เตอร์เช็กอิน นวัตกรรมนี้ช่วยลดเวลาเช็กอินและยังช่วยลดโอกาสที่สัมภาระสูญหาย เนื่องจากแท็กอิเล็กทรอนิกส์มีความทนทานมากกว่า และมีโอกาสน้อยที่จะวางผิดที่หรือเสียหายระหว่างการจัดการ ผู้โดยสารสามารถใช้แท็กกระเป๋าอิเล็กทรอนิกส์จาก BAGTAG กับ ลุฟท์ฮันซ่า, กาตาร์แอร์เวย์, อะแลสกาแอร์ไลน์, เคแอลเอ็ม, สวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์, ออสเตรียนแอร์ไลน์, ดิสคอฟเวอร์แอร์ไลน์, อีเจียนแอร์ไลน์, สกายเวสต์แอร์ไลน์ และ ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์