การสงครามเรือดำน้ำในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นการต่อสู้ระหว่างเรืออูเยอรมัน ร่วมกับออสเตรีย-ฮังการี ต่อขบวนคอนวอยที่มุ่งหน้าไปยังสหราชอาณาจักร, ฝรั่งเศส และรัสเซีย ส่วนเรือดำน้ำอังกฤษและสัมพันธมิตรได้ดำเนินปฎิบัติการขยายออกในทะเลบอลติก, ทะเลเหนือ, ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และทะเลดำ รวมไปถึงมหาสมุทรแอตแลนติก มีปฏิบัติการเล็กน้อยที่เกิดขึ้นนอกขอบเขตยุโรป-แอตแลนติกที่กว้างกว่า เรือดำน้ำเยอรมันโจมตีเรือสินค้าฝ่ายสัมพันธมิตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการจมลูซิเทเนีย ที่ส่งผลให้ประชาชนชาวอเมริกันมีความคิดต่อต้านฝ่ายมหาอำนาจกลาง ทางสหรัฐเรียกร้องให้หยุด และเยอรมนีก็ทำเช่นนั้น กระทั่งพลเรือเอก เฮ็นนิง ฟ็อน ฮ็อลท์เซ็นด็อร์ฟ (ค.ศ. 1853–1919) เสนาธิการทหารเรือได้อ้างเหตุผลสนับสนุนในเดือนมกราคม ค.ศ. 1917 เพื่อเริ่มการโจมตี และทำให้ชาวอังกฤษต้องอดอาหาร ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของเยอรมันได้ตระหนักถึงการเริ่มต้นใหม่ของการสงครามเรือดำน้ำแบบไม่จำกัด ซึ่งหมายถึงการทำสงครามกับสหรัฐ แต่ได้คำนวณว่าการเคลื่อนพลของฝ่ายอเมริกันจะช้าเกินไปที่จะหยุดชัยชนะในแนวรบด้านตะวันตกของเยอรมัน[1][2] และสหรัฐมีบทบาทอย่างมากในการเข้าสู่สงครามในเดือนเมษายน ค.ศ. 1917