คุรุอมรทาส (
อังกฤษ: Guru Amar Das;
ปัญจาบ: ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ) เป็นคุรุศาสดาองค์ที่ 3 ของ
ศาสนาซิกข์[2]เดิมทีท่านนับถือ
ลัทธิไวษณพใน
ศาสนาฮินดู[3][4] จนกระทั่งเมื่อท่านได้ฟังบีบี อมโร (Bibi Amro) ผู้เป็นภรรยาของหลานชายท่านกำลังสวดเพลงสวดของท่าน
คุรุนานัก ทำให้ท่านเกิดความสนใจใน
ศาสนาซิกข์ขึ้นเป็นอย่างมาก
[3] ท่านอมรทาสจึงได้ขอให้บีบี อมโร พาท่านไปพบกับบิดาของนางซึ่งคือ
คุรุอังคัต ผู้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำสูงสุดของซิกข์ในขณะนั้น
[5] ท่านได้เปลี่ยนศาสนาเป็นซิกข์ในปี ค.ศ. 1539 หลังพบกับท่าน
คุรุอังคัต ด้วยอายุ 60 ปี และปรณิบัติรับใช้ท่านคุรุอังคัตอย่างดี
[6] ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นคุรุศาสดาองค์ถัดไปโดยคุรุอังคัตก่อนการเสียชีวิตของคุรุอังคัตในปี ค.ศ. 1552
[7]คุรุอมรทาสถือเป็นนักพัฒนาที่สำคัญของศาสนาซิกข์ เช่น การริเริ่มองค์กร "มานชิ" (Manji)
[5][3], การแต่งหนังสือรวมเพลงสวด "โปธิ" (Pothi) ซึ่งช่วยให้การแต่งคัมภีร์แรก "
อดิ กรันตะ" (Adi Granth) ของ
คุรุรามดาส ผู้เป็นคุรุศาสดาองค์ถัดมาเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว และการสร้างประเพณีและพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน ได้แก่ การตั้งชื่อบุตร-ธิดา, พิธีมงคลสมรส (อนันตขาราช; Anand Karaj) และ พิธีศพ และ รวมถึงเทศกาลซิกข์ เช่น
ดิวาลี (Diwali),
มัคขี (Maghi) และ
วิสาขี (Vaisakhi) และท่านได้ประกาศให้
หริมันทิรสาหิบเป็นศาสนสถานที่เป็นศูนย์รวมของซิกข์ท่านคุรุเสียชีวิตลงด้วยอายุ 95 ปี และแต่งตั้งภัย เชธา (Bhai Jetha) บุตรเขยของท่านเป็นคุรุศาสดาองค์ถัดไป พร้อมมอบชื่อใหม่ว่า "
คุรุรามดาส" อันแปลว่า ผู้รับใช้ของพระเจ้า
[3][8]