สถานีย่อยจดหมายของนักบุญเปโตร ฉบับที่ 2[1] (อังกฤษ: The Second Epistle of Peter) เป็นหนังสือเล่มที่ 22 ของคัมภีร์ไบเบิล ภาคพันธสัญญาใหม่ เป็นหนึ่งในเจ็ดจดหมายสากล อันได้แก่ จดหมายของนักบุญยากอบ จดหมายของนักบุญเปโตร ฉบับที่ 1 จดหมายของนักบุญเปโตร ฉบับที่ 2 จดหมายของนักบุญยอห์น ฉบับที่ 1 จดหมายของนักบุญยอห์น ฉบับที่ 2 จดหมายของนักบุญยอห์น ฉบับที่ 3 และจดหมายของนักบุญยูดา เนื่องจากจดหมายเหล่านี้ถูกส่งถึงคริสต์ศาสนิกชนทั่วไป ไม่ได้ระบุว่าเป็นคริสตจักรใดเดิมทีหนังสือเล่มนี้เป็นจดหมาย ซึ่งในตอนต้นระบุว่าผู้เขียนคือซีโมนเปโตรอัครทูตของพระเยซู จากข้อความในจดหมายที่ว่าจดหมายฉบับนี้เป็นฉบับที่สอง[2] และเรียกนักบุญเปาโลว่าน้องที่รักของเรา[3] รวมถึงเนื้อหาอื่น ๆ ในจดหมายแล้ว ก็น่าจะเชื่อได้ว่าเป็นอัครทูตเปโตรได้เขียนจดหมายนี้เอง จดหมายฉบับนี้น่าจะถูกเขียนขึ้นราวปีค.ศ. 66 หรือสองปีหลังจากเขียนจดหมายฉบับแรกแม้ว่าในจดหมายฉบับที่สองนี้ อัครทูตเปโตรจะเรียกผู้รับจดหมายว่า "ท่านทั้งหลายที่ได้ความเชื่อเท่าเทียมกับเรา"[4] ซึ่งต่างไปจากจดหมายฉบับแรกที่เรียกผู้รับจดหมายว่า "พวกที่กระจัดกระจายไป"[5] แต่ผู้รับจดหมายทั้งสองฉบับน่าจะเป็นคนกลุ่มเดียวกัน เพราะจากข้อความที่ว่า "นี่เป็นจดหมายฉบับที่สองที่ข้าพเจ้าได้เขียนถึงท่านทั้งหลาย"[6] แสดงว่าผู้รับจดหมายฉบับนี้ต้องได้รับฉบับแรกแล้วการที่อัครทูตเปโตรใช้คำแตกต่างกันในการเรียกคริสเตียนกลุ่มเดียวกัน น่าจะเป็นเพราะสถานการณ์เปลี่ยนไป ในจดหมายฉบับแรก คริสต์ศาสนิกชนกลุ่มนี้กำลังถูกกดขี่ข่มเหงจากการดำรงชีวิตอยู่ท่ามกลางผู้ที่ไม่เชื่อ แต่ในจดหมายฉบับที่สอง คริสเตียนกลุ่มนี้กำลังตกอยู่ในอันตราย เนื่องจากกำลังถูกชักจูงให้หลงผิดจากผู้ที่สอนผิดหรือครูเทียมในฐานะผู้เลี้ยงแกะของพระเยซู[7] อัครทูตเปโตรเป็นห่วงคริสต์ศาสนิกชนที่กำลังถูกชักจูงให้หลงผิดเป็นอย่างมาก อัครทูตเปโตรต้องการสอนคริสตจักรว่าจะรับมือกับผู้ที่สอนผิดอย่างไร และต้องการสั่งให้คริสเตียนยึดมั่นทั้งในความเชื่อและหลักปฏิบัติควบคู่ไปด้วยกัน เพราะพระเยซูจะเสด็จกลับมาพิพากษาแน่นอนอัครทูตเปโตรมีจุดประสงค์สามประการในการเขียนจดหมายฉบับนี้ ประการแรกคือ อัครทูตเปโตรทราบว่าวาระสุดท้ายของชีวิตใกล้เข้ามาแล้ว ดังที่เขียนในจดหมายว่า "อีกไม่ช้าข้าพเจ้าก็จะต้องสละทิ้งร่างกายของข้าพเจ้าไป"[8]จึงต้องการเตือนให้คริสต์ศาสนิกชนดำเนินชีวิตให้เหมาะสมประการที่สองคือ ต้องการให้ระวังครูเทียมซึ่งสอนผิด ๆ อัครทูตเปโตรกล่าวถึงลักษณะของเหล่าครูเทียมไว้ว่า เป็นคนที่หลงระเริงไปตามกิเลสตัณหา[9] ใจของเขาชินกับการโลภ[10] พูดโอ้อวดตัว ปรารถนาชั่วทางกาย[11] เป็นต้นประการสุดท้ายคือ ย้ำกับคริสต์ศาสนิกชนว่า พระเยซูจะเสด็จกลับมาพิพากษาแน่นอน เพราะมีหลายคนคิดไปว่า เวลาผ่านไปนานแล้ว ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น สิ่งต่าง ๆ ก็เป็นเหมือนเดิมตั้งแต่แรก[12] อัครทูตเปโตรชี้แจงให้เข้าใจว่า เหตุการณ์นั้นจะต้องเกิดขึ้น แต่สาเหตุที่เวลาผ่านไปนานแล้วยังไม่เกิดขึ้น เพราะพระเจ้าอดทนรอเพื่อให้คนทั้งปวงกลับใจเสียใหม่[13] อัครทูตเปโตรยังกล่าวถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในวันที่พระเยซูเสด็จมาพิพากษาไว้ด้วยว่า ชาวโลกจะพินาศไปเพราะน้ำท่วม[14] "ท้องฟ้าจะล่วงเสียไปด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง และโลกธาตุจะสลายไปด้วยไฟ และแผ่นดินโลกกับสิ่งสารพัดที่มีอยู่ในโลกนั้น จะต้องไหม้เสียสิ้น[15]