ด้วยความหวังที่จะฟื้นฟูราชวงศ์ชิงของจักรพรรดิผู่อี๋ เนื่องจากกองทัพของเจียงไคเช็กได้เข้าบุกรุกและทำลายสุสานบรรพบุรุษของราชวงศ์ชิงรวมทั้งทำลายสุสานและพระศพของพระนางซูสีไทเฮาและยังได้ขโมยไข่มุกดำและพระมาลาของพระนางซูสีไทเฮาไปทำเป็นรองเท้าให้เป็นของขวัญกับภรรยาของเจียงไคเช็ก จึงทำให้จักรพรรดิผู่อี๋พิโรธเป็นอย่างมาก พระองค์ทรงยอมรับข้อเสนอของญี่ปุ่นในการเป็นประมุขของรัฐ (หุ่นเชิด) แมนจูกัว และย้ายที่ประทับไปอยู่ที่เมืองฉางชุน และเปลี่ยนชื่อเมืองใหม่เป็น "ซิงกิง" ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2475 ทั้งจักรพรรดิผู่อี๋และจักรพรรดินีวั่นหรงก็ได้เข้าไปประทับที่พระราชวังแบบรัสเซีย ทั้งสองพระองค์ต่างใช้พระชนม์ชีพอย่างสงบสุขและทรงพอพระทัยกับพระชนม์ชีพและการออกงานสังคมสมัยใหม่มาก

ขณะพำนักที่เทียนสินจักรพรรดินีวั่นหรงทรงใช้พระนามว่า "เอลิซาเบธ" และจักรพรรดิผู่อี๋ทรงใช้พระนามแบบตะวันตกว่า "เฮนรี่" จักรพรรดิทรงใช้เวลาร่วมกับจักรพรรดินีมากขึ้น แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองพระองค์ก็เข้าสู่จุดตึงเครียด เมื่อในที่สุดพระสนมเหวินซิ่วขอร้องให้จักรพรรดิทรงหย่ากับเธอในปี พ.ศ. 2474จักรพรรดิทรงดุด่าว่ากล่าวจักรพรรดินีเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถยืนยันได้ว่าพระสนมเหวินซิ่วถูกบังคับโดยจักรพรรดินีให้หย่ากับจักรพรรดิจริงหรือไม่ มีหลายทฤษฎีว่าพระสนมเหวินซิ่วเบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไร้ความสุขของตัวเธอเอง พระสนมเหวินซิ่วต้องการความรักมากกว่าความมั่งคั่งในยศและทรัพย์สิน เธอจึงได้ขอให้หย่า หลังจากการหย่าพระสนมเหวินซิ่วก็ไม่ได้กลับมาหาอดีตสามีอีกเลย

จักรพรรดินีโปรดการสูบยาสูบ ซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาทั่วไปของผู้หญิงจีนในสมัยนั้น พระองค์ทรงผสมยาสูบกับฝิ่นในปริมาณน้อยเพื่อเป็นการผ่อนคลาย อย่างไรก็ตามพระองค์เป็นนักสูบตัวยง ประกอบกับการที่พระราชสวามีไม่ทรงสนพระทัยพระองค์ และการใช้พระชนม์ชีพอยู่อย่างอ้างว้างของพระองค์ ต่อมาจักรพรรดิและจักรพรรดินีจึงทรงแยกห้องบรรทม นาน ๆ ครั้งจึงจะเสด็จออกมาเสวยพระกระยาหารพร้อมกัน จักรพรรดินีตระหนักว่าพระราชสวามีของพระองค์เป็นเพียงจักรพรรดิหุ่นเชิดเท่านั้น ไม่มีอำนาจใด ๆ ทั้งสิ้น