จักรพรรดิเว่ย์เซี่ยนเหวิน ((北)魏獻文帝) (ค.ศ. 454–476), พระนามเดิม ทั่วป๋า หง, พระนามเซียนเปย์ ตี้โต้วยิ่น (第豆胤) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์เหนือของจีนที่นำโดยเผ่าเซียนเปย์ พระองค์เป็นจักรพรรดิพระองค์แรกในประวัติศาสตร์จีน ที่ทรงสละราชบัลลังก์เมื่อพระชนมายุ 17 พรรษา ให้จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวินพระราชโอรสวัย 4 ขวบของพระองค์ แล้วทรงมีตำแหน่งเป็นไท่ช่างหฺวัง ในปี ค.ศ. 471 ยังคงครองอำนาจต่อไปจนกระทั่งสวรรคตในปี ค.ศ. 476 การชำระประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการระบุคลุมเครือว่าพระองค์อาจจะถูกปลงพระชนม์โดยพระราชมารดาบุญธรรมพระพันปีเฟิง