เนื้อหาในจารึก ของ จารึกวัดพระยืน

จุดประสงค์ของการสร้างจารึกวัดพระยืน คือ เพื่อเป็นการเชิดชูเกียรติ พระสุมนเถระ ที่ได้รับอาราธนาจากพญากือนาให้ไปเผยแผ่ศาสนาพุทธ ลัทธิรามัญวงศ์ที่เชียงใหม่[3]

ด้านที่ 1

ขึ้นต้นด้วยบทนมัสการเป็นภาษาบาลีว่า "นโม ตสฺส ภควโต" ซึ่งเป็นหลักฐานเก่าที่สุดที่ปรากฏในไทยถึงบทนมัสการนี้[4]

รายละเอียดกล่าวถึงพระมหาสุมนเถระ ซึ่งพญากือนา (ในจารึกเรียกว่าท้าวสองแสนนา) อาราธนามาจากสุโขทัย (ตรงกับสมัยพญาลิไท) เพื่อมาเผยแผ่พระพุทธศาสนาในล้านนา ใน พ.ศ. 1912 มีต้อนรับอย่างมโหฬาร และอัญเชิญพระมหาสุมนเถระให้พำนักที่วัดพระยืน เมื่อพระมหาสุมนเถระเห็นวัดดูเก่าแก่แล้ว จึงดำริจะปฏิสังขรณ์ใหม่[1]

ด้านที่ 2

กล่าวถึงการบูรณะ และปฏิสังขรณ์ศาสนสถานในวัดพระยืน รวมทั้งพระเจดีย์ด้วย กล่าวคือ มีการสร้างพระพุทธรูปยืนเพิ่มอีก 3 องค์ คือทิศตะวันตก ทิศเหนือ และทิศใต้ ซึ่งเดิมมีเพียง 1 องค์ ทางทิศตะวันออก[1]

ใกล้เคียง

จารึกพ่อขุนรามคำแหง จารึกวัดศรีชุม จารึกเมร์เนปทาห์ จารึกนครชุม จารึกกฎหมายลักษณะโจร จารึก อารีราชการัณย์ จารึกวัดพระยืน จารึกวัดพระงาม จารึกเมียเซดี จารึกเกอดูกันบูกิต