วัฒนธรรมชาวจีนฮกเกี้ยนเป็นวัฒนธรรมที่เก่าแก่มาอายุราว 2,000 ปี มีเอกลักษณ์และวัฒนธรรมที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร และยังเป็นวัฒนธรรมประจำชาติของไต้หวัน[ต้องการอ้างอิง]

อุปรากรจีนฮกเกี้ยน มาอายุราวพันกว่าปีมีเอกลักษณ์การร้องการแสดงไม่เหมือนใคร เป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของมณฑลฮกเกี้ยน ที่ว่าใครเดินทางไปมณฑลฮกเกี้ยนต้องไปดู ปัจจุบันงิ้วฮกเกี้ยนมีอยู่หลายคณะทั้งในจีน ไต้หวัน มาเลเซีย และ สิงคโปร์ ส่วนในประเทศไทยในอดีตเคยมีงิ้วฮกเกี้ยนแต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว โดยเฉพาะในไต้หวัน และ สิงคโปร์มีการตั้งโรงงิ้วซึ่งเอาไว้แสดงเฉพาะงิ้วฮกเกี้ยนเท่านั้น อุปรากรจีนฮกเกี้ยนแบ่งย่อยเป็น 2 แบบตามสำเนียงถิ่น คือ

• งิ้วฮกเกี้ยน (หมิ่นหนาน) เป็นงิ้วที่ได้รับความนิยมสุดทั้งในแผ่นดินใหญ่ สิงคโปร์ มาเลเซีย มีเอกลักษณ์การร้องคือการใช้ภาษาถิ่นในการร้อง การร้องคือร้องนิ่ม ๆ ไม่กระแทกเสียง และยังมีเอกลักษณ์ของงิ้วทางตอนใต้อยู่ แต่ไม่เหมือนงิ้วฮกเกี้ยนไต้หวัน

• งิ้วไต้หวัน เป็นอุปรากรจีนที่เป็นสัญลักษณ์ประจำของไต้หวัน ใช้สำเนียงถิ่นฮกเกี้ยนในการร้อง แต่วิธีการร้อง การแสดง เหมือนอุปรากรจีนปักกิ่ง คือการร้องแน่นเสียงสูง ๆ และแน่นลีลาอันอ่อนช้อยสวยงาม

หุ่นกระบอกฮกเกี้ยน หรือ มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "กาเหล" เป็นมหรสพอย่างหนึ่งของชาวฮกเกี้ยนที่นิยมชมกัน นิยมเล่นในงานมงคล จะใช้คนเชิดหนึ่งคน ต่อ สองหุ่นตัวละคร จะแบ่งเป็นสองชนิดการแสดง คือ ร้องแบบงิ้ว กับร้องแบบบทกวี โดยจะใช้เป็นสำเนียงฮกเกี้ยนหมิ่นหนาน แต่ปัจจุบันการแสดงนี่ไม่มีแล้วในแผ่นดินใหญ่ มีที่ ไต้หวัน สิงคโปร์ และ จังหวัดภูเก็ต ของ ประเทศไทย

ชาฮกเกี้ยนและเอกลักษณ์การดื่มชา ชาส่วนมากที่มีชื่อเสียงของจีนและระดับโลกปลูกมาจากมณฑลเกี้ยน เพราะ มีภุมิประเทศที่เหมาะสมจึงทำให้ได้ชาที่ดี ชาวฮกเกี้ยนเรียกชาว่า "เต๋" ชาที่ขึ้นชื่อที่สุดคือ ชาอูหลง

อาหารฮกเกี้ยน เป็นหนึ่งในอาหารแบ่งตามกลุ่มหลักของจีน มีรสชาติที่กลมกล่อม ไม่รสจัด และ รสอ่อน นิยมใช้ ผัก ไก่ เนื้อหมู และ อาหารทะเล มีวิธีการทำที่พิถีพิถัน อาหารขึ้นชื่อของชาวฮกเกี้ยนที่นิยมรับประทานกัน คือ บ๊ะกุ๊ดเต้ ฮกเกี้ยนหมี่ จับฉ๋ายหมูสามชั้น ปอเปี๊ยะสดแป้งบางแผ่นใหญ่ และพระกระโดดกำแพง

เอกลักษณ์ ห้าจังหวัดชายแดนใต้ รวมถึง มาเลเซีย สิงคโปร์ เมื่อตัดยางเสร็จแล้ว จะนิยมดื่มโกปีออ (กาแฟดำ) ดื่มแตออ (ชาดำ) กับจาโก้ยหรือปาท่องโก๋ โรตีน้ำแกง ข้าวเหนียวปิ้ง ไข่ลวก ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ผสมผสานระหว่างจีนฮกเกี้ยนกับชาวมาลายูท้องถิ่น การพูดจาภาษาจะผสมคำจีนฮกเกี้ยนและมาลายูเข้าด้วยกันจนเกิดเป็นภาษาที่เข้าใจกันในเฉพาะท้องถิ่น