บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งชาวฮัน (อังกฤษ: Huns) หรือ ชาวซฺยง (อักษรจีน: 匈人 ซฺยงเหริน) เป็นกลุ่มชาติพันธ์เร่ร่อนในทุ่งกว้างที่ปรากฏตั้งแต่เลยจากแม่น้ำวอลกาออกไปผู้โยกย้ายเข้ามาตั้งถิ่นฐานในยุโรปตั้งแต่ราว ค.ศ. 370 และมาก่อตั้งจักรวรรดิอันใหญ่โตขึ้นในยุโรป ชาวฮันอาจจะสืบเชื้อสายมาจากชาวซฺยงหนู (Xiongnu) ที่ในประวัติศาสตร์เป็นประเทศเพื่อนบ้านทางตอนเหนือของประเทศจีนสามร้อยปีก่อนหน้านั้น[1] และอาจจะเป็นชนกลุ่มแรกของกลุ่มชนเตอร์กิกที่อพยพข้ามทวีปยูเรเชีย[2][3] ที่มาของภาษาฮันนิกเป็นหัวข้อที่โต้แย้งกันมาเป็นเวลานานหลายร้อยปี ทฤษฎีล่าสุดกล่าวว่าอย่างน้อยก็ผู้นำของชาวฮันพูดภาษากลุ่มเตอร์กิก[4][5] ความสามารถที่เด่นของฮั่นคือการยิงธนูจากหลังม้าที่กำลังวิ่งได้อย่างแม่นยำชาวฮันอาจจะเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการโยกย้ายถิ่นฐานครั้งใหญ่ในยุโรปที่เป็นสาเหตุที่นำมาซึ่งการล่มสลายของจักรวรรดิโรมัน ชนฮั่นรวมตัวกันเป็นจักรวรรดิภายใต้การนำของอัตติลาผู้เสียชีวิตในปี ค.ศ. 453 ภายในปีเดียวจักรวรรดิฮันก็ล่มสลาย ผู้สืบเชื้อสายชาวฮันต่อมาหรือกลุ่มชนที่มีชื่อคล้ายคลึงกันได้รับการบันทึกไว้ในบันทึกของชนชาติเพื่อนบ้านทางใต้ ตะวันออก และตะวันตกว่าเป็นผู้ที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในยุโรปตะวันออกและเอเชียกลางประมาณระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 4 จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6 ชื่อเรียกต่างๆ ปรากฏในคอเคซัสจนกระทั่งถึงคริสต์ศตวรรษที่ 8