โดยทั่วไป นักวิชาการในระดับอุดมศึกษาใช้ไอเอเอสทีในงานตีพิมพ์ที่มีการอ้างถึงข้อความในภาษาสันสกฤต ภาษาบาลี และภาษาคลาสสิกอื่น ๆ ของอินเดีย

ใน ค.ศ. 2001 ได้มีการเริ่มใช้ระบบมาตรฐานการถอดอักษรสากลสำหรับการถอดอักษรอินเดีย ไอเอสโอ 15919 ซึ่งส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับระบบไอเอเอสทียกเว้นความแตกต่างเล็กน้อยบางจุด (เช่น ṃ/ṁ และ ṛ/r̥)