ซาไดจิง (ญี่ปุ่น: 左大臣 Sadaijin;[1] "มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย") เป็นตำแหน่งราชการในญี่ปุ่นปลายยุคนาระและยุคเฮอัง ปรากฏครั้งในประมวลกฎหมายอาซูกะคิโยมิฮาระ ฉบับ ค.ศ. 689 โดยเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยงานกลางที่เรียก ไดโจกัง ซึ่งช่วงแรกประกอบด้วยเสนาบดีสามคน คือ ไดโจไดจิง (อัครมหาเสนาบดี), ซาไดจิง (มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย), และอูไดจิง (มหาเสนาบดีฝ่ายขวา) ต่อมา ได้รับการรวมไว้ในประมวลกฎหมายไทโฮ ฉบับ ค.ศ. 702[2]ซาไดจิงเป็นมหาเสนาบดีชั้นสูง มีหน้าที่ควบคุมดูแลราชการงานเมืองทั้งปวงกับอูไดจิงซึ่งเป็นตำแหน่งรองลงมา แต่ซาไดจิงกับอูไดจิงก็เป็นรองไดโจไดจิงอีกทอดหนึ่ง[3]ตำแหน่งซาไดจิง และตำแหน่งอื่น ๆ ในโครงสร้างไดโจกัง ค่อย ๆ ลดอำนาจลงในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 10–11 เพราะตระกูลฟูจิวาระเข้ามากำกับการเมืองมากขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่ 12 เมื่อตระกูลมินาโมโตะยึดอำนาจจากกลุ่มคูเงะ ตำแหน่งนี้ก็สิ้นอำนาจลงโดยสิ้นเชิง แต่ไม่ปรากฏแน่ชัดว่า มีการยุบเลิกระบบไดโจกังอย่างเป็นทางการไปก่อนยุคเมจิแล้วหรือไม่