ใน พ.ศ. 822 ภายหลังพระเจ้าสุมาเอี๋ยนทรงยอมรับข้อเสนอขององโยยและเตาอี้ ในที่สุดราชวงศ์จิ้นได้เปิดฉากการโจมตีครั้งใหญ่โดยมีเป้าหมายเพื่อพิชิตรัฐอู่ตะวันออก การโจมตีถูกแบ่งออกเป็นหกง่าม: ด้วยกองกำลังที่นำโดยสุมาเตี้ยม ผู้เป็นพระปิตุลาของสุมาเอี๋ยน อองหุย(王渾) อ๋องหยง เฮาหุน(胡奮) เตาอี้ และองโยย ด้วยกองกำลังขนาดใหญ่ภายใต้การบังคับบัญชาของอองหุยและองโยย กองกำลังจิ้นแต่ละกองต่างรุดหน้าอย่างรวดเร็วและยึดเมืองชายแดนที่พวกเขากำหนดเป้าหมายด้วยกองเรือขององโยยที่มุ่งหน้าไปทางตะวันออกลงแม่น้ำแยงซีและกำจัดกองเรือฝ่ายอู๋ให้หมดสิ้นไปจากแม่น้ำ เตียวเค้า อัครเสนาบดีของรัฐอู๋ตะวันออกได้พยายามครั้งสุดท้ายเพื่อหมายจะเอาชนะกองกำลังของอองหุย แต่กลับพ่ายแพ้และถูกสังหาร อองหุย องโยย และสุมาเตี้ยมต่างมุ่งหน้าสู่เจี้ยนเย่ เมืองหลวงของรัฐอู๋ตะวันออก พระเจ้าซุนโฮทรงถูกบีบบังคับให้ยอมสวามิภักดิ์ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 823

ซุนโฮและราชวงศ์ตระกูลซุนได้ถูกพาไปยังลั่วหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์จิ้น ตอนนี้ซุนโฮได้ตกเป็นเชลย ทรงกระทำพระองค์ให้ได้รับความอัปยศด้วยการเอาดินโคลนมาคลุมพระวรกายและมัดพระกรของพระองค์ไว้ที่พระขนองของพระองค์ พระเจ้าสุมาเอี๋ยนทรงแก้มัดแก่ซุนโฮและให้มานั่งข้างพระองค์ในการประชุมจักรวรรดิครั้งถัดไป พระองค์ทรงตรัสว่า "เราจัดเตรียมที่นั่งนี้ไว้ให้นานแล้ว" ซุนโฮทรงตอบว่า "หม่อมฉันก็มีที่นั่งสำหรับความยิ่งใหญ่ของพระองค์ที่เจี้ยนเย่เช่นกัน" เมื่อกาอุ้น ขุนนางแห่งจิ้นได้พยายามที่จะทำให้พระเจ้าซุนโฮรู้สึกอับอาย จึงถามว่า "หม่อมฉันได้ยินว่าพระองค์ทรงลงโทษที่ดูโหดร้าย เช่น การทิ่มลูกตา และถลกหนังหน้าคน การลงโทษแบบนี้คืออะไร?" ซุนโฮทรงตอบว่า "ถ้าข้าราชบริพารวางแผนที่จะสังหารพระจักรพรรดิของเขาหรือคิดคดทรยศ ข้าจะใช้การลงโทษเหล่านั้นกับเขา" กาอุ้นซึ่งมีส่วนสำคัญในการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าโจมอ พระจักรพรรดิแห่งรัฐเฉาเว่ย์ รู้สึกอับอายขายหน้าและไม่อาจทำอะไรได้

พระเจ้าสุมาเอี๋ยนทรงพระราชทานอภัยโทษแก่ซุนโฮและพระราชทายยศฐาบรรดาศักดิ์ในภายหลังว่า กุ้ยหมิงโหว(歸命侯; แปลตรงตัวอักษรว่า "ท่านโหวผู้ยอมจำนนต่อชะตากรรมของตนเอง") พระราชโอรสของซุนโฮได้รับตำแหน่งเป็นขุนนางชั้นผู้น้อยในรัฐบาลจิ้น ซุนโฮสวรรคตในต้นปี พ.ศ. 827