อ้างอิง ของ ทฤษฎีการเมือง

  1. ↑ พิสิษฐิกุล แก้วงาม. ทฤษฎีการเมืองกับการศึกษารัฐศาสตร์. มหาสารคาม : หลักสูตรสาขาวิชารัฐศาสตร์ วิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม, 2552.
  2. ↑ http://www.apsanet.org/
  3. ↑ Andrew Heywood. Political Theory. (3rd edition). New York : Palgrave Macmillan, 2004, p. 14-15.
  4. ↑ David Easton, “Introduction: The Current Meaning of ‘Behavioralism’ in Political Science,” in James S. Charlesworth (ed.). The Limits of Behavioralism in Political Science. Philadelphia : The American Academy of Political and Social Science, 1962, pp. 7 – 8.
  5. 1 2 3 พิสิษฐิกุล แก้วงาม. ทฤษฎีการเมืองกับการศึกษารัฐศาสตร์. มหาสารคาม : หลักสูตรสาขาวิชารัฐศาสตร์ วิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม, 2552.
  6. ↑ Stephen D. Tansey. Politics : the basic. (3rd Edition) London : Routledge, 2004, p.17.
  7. ↑ David Easton. The Political System : An Inquiry into the State of Political Science (2nd edition) (New York: Alfred A. Knopf, 1971), pp. 325 – 327 อ้างใน เชิญ ชวิณณ์ ศรีสุวรรณ, “แนวพินิจทางรัฐศาสตร์ : ภาวะวิทยา ญาณวิทยา และ วิธีวิทยา,” (๒๕๕๑), น. 23. Cited by http://www.buriram.ru.ac.th/00phpweb/down_load/fill/0907111104235YRYX.doc
  8. ↑ Andrew Heywood. Political Ideologies. (2nd edition) (New York : Macmillan, 1998), pp. 4 – 6.
  9. ↑ Stephen D. Tansey. Politics : the basic.(3rd Edition) (London : Routledge, 2004), p.47.
  10. ↑ Michael Freedman, “What Makes a Political Concept Political?” (paper prepared for delivery at the 2005 Annual Meeting of the American Political Science Association, September 1-4, 2005) : p. 24