เมนูนำทาง
บัตเตอร์นัตสควอช
หนึ่งในวิธีปรุงที่ใช้กันมากที่สุดคือการอบ ก่อนอบ ก็จะผ่าบัตเตอร์สควอชตามยาว (ในภาพ) ทาด้วยน้ำมันบาง ๆ หรือวางบนน้ำที่เทลงไปในกระทะเล็กน้อย นำด้านที่ผ่าคว่ำลงไปบนถาด และอบเป็นเวลา 45 นาทีหรือจนกว่าจะนุ่ม เมื่ออบแล้ว สามารถนำมาปรุงอาหารในแบบอื่น ๆ ได้อีกหลายวิธี[7]
| คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์) | |
|---|---|
| พลังงาน | 188 kJ (45 kcal) |
11.69 g | |
| ใยอาหาร | 2 g |
0.1 g | |
1 g | |
| วิตามิน | |
| วิตามินเอ | (67%) 532 μg(39%) 4226 μg |
| ไทอามีน (บี1) | (9%) 0.1 มก. |
| ไรโบเฟลวิน (บี2) | (2%) 0.02 มก. |
| ไนอาซิน (บี3) | (8%) 1.2 มก. |
(8%) 0.4 มก. | |
| วิตามินบี6 | (12%) 0.154 มก. |
| โฟเลต (บี9) | (7%) 27 μg |
| วิตามินซี | (25%) 21 มก. |
| วิตามินอี | (10%) 1.44 มก. |
| แร่ธาตุ | |
| แคลเซียม | (5%) 48 มก. |
| เหล็ก | (5%) 0.7 มก. |
| แมกนีเซียม | (10%) 34 มก. |
| แมงกานีส | (10%) 0.202 มก. |
| ฟอสฟอรัส | (5%) 33 มก. |
| โพแทสเซียม | (7%) 352 มก. |
| สังกะสี | (2%) 0.15 มก. |
| ประมาณร้อยละคร่าว ๆ โดยใช้การแนะนำของสหรัฐอเมริกาสำหรับผู้ใหญ่ แหล่งที่มา: USDA Nutrient Database |
หากนำมาทำเป็นผลไม้ ก็จะนำมาปอกเปลือก หักกิ่ง และคว้านเมล็ดออก ซึ่งไม่ค่อยนำมา รับประทานในรูปแบบนี้เท่าใดนัก[8] อย่างไรก็ดี เมล็ดนั้นยังใช้ได้อีก ไม่ว่าจะดิบหรืออบแล้ว และเปลือกก็ยังใช้ได้เมื่ออบแล้ว
ในออสเตรเลีย บัตเตอร์สควอชนั้นถือว่าเป็นฟักทอง และสามารถใช้แทนกับฟักทองชนิดอื่น ๆ ได้
ในแอฟริกาใต้ บัตเตอร์สควอชมักนำมาทำเป็นซุปหรือนำไปย่างทั้งผล บัตเตอร์สควอชย่างมักจะปรุงด้วยเครื่องเทศ เช่น จันทร์เทศและซินนามอน หรือยัดไส้ (เช่น ปวยเล้งและเฟตา) ก่อนจะห่อฟอยล์แล้วย่าง
บัตเตอร์สควอชย่างมักจะถูกเสิร์ฟเป็นเครื่องเคียงกับเบรส (braais, บาร์บีคิว) และเสิร์ฟเป็นซุปเป็นจานหลัก
บัตเตอร์ัทสควอชถูกนำเข้ามาในนิวซีแลนด์ในปี 1950 โดย พี่น้องอาเธอร์และเดวิด แฮร์ริสันที่เป็นคนเพาะปลูกต้นไม้และชาวสวนในตลาดของ โอตากิ นิวซีแลนด์[ต้องการอ้างอิง]
เมนูนำทาง
บัตเตอร์นัตสควอชใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: บัตเตอร์นัตสควอช