การออกแบบชุดว่ายน้ำแบบสองชิ้นปรากฏขึ้นในสมัยคลาสสิก[4] ส่วนการออกแบบยุคใหม่ออกสู่สายตาสาธารณชนครั้งแรก ณ กรุงปารีส เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2489[5] วิศวกรเครื่องกลชาวฝรั่งเศส หลุยส์ เรอาร์ ได้เปิดเผยการออกแบบชุดที่เขาเรียกว่า “บิกีนี” โดยนำชื่อมาจากเกาะบิกีนีอะทอลล์ ในมหาสมุทรแปซิฟิก[6][7] ซึ่งก่อนหน้านั้นสี่วัน สหรัฐอเมริกาได้เริ่มทดสอบระเบิดนิวเคลียร์เป็นครั้งแรก เป็นส่วนของโครงการ โอเปอเรชั่น ครอสโรด ชื่อภาษาอังกฤษของเกาะมาจากชาวเยอรมันชื่อ บิกีนี ที่ตั้งให้เกาะอะทอลล์ขณะที่เป็นส่วนหนึ่งของ เยอรมัน นิวกีนี ซึ่งเป็นการรับเอาคำของภาษามาร์แชลมาใช้ จากชื่อ พิกินนี ([pʲi͡ɯɡɯ͡inʲːii̯]), หมายถึง ผิวของมะพร้าว เรอาร์ หวังว่าชุดว่ายนู้ปแบบที่เปิดเผยของเขาจะสามารถสร้างปรากฏการณ์นิยมอย่างดังระเบิดได้ทั้งทางการตลาดและในเชิงวัฒนธรรม เช่นเดียวกับการระเบิดที่เกาะบิกีนีอะทอลล์[8] Réard hoped his swimsuit's revealing style would create an "explosive commercial and cultural reaction" similar to the explosion at Bikini Atoll.[9][10][11][12][13] ชื่อสำหรับชุดของเขาจึงเป็นที่ติดหูของสื่อมวลชนและสาธารณชน[11]

ถึงแม้ว่าจะมีความคล้ายคลึงทางภาษา เช่น bilingual และ bilateral ที่มีคำนำภาษาละตินว่า “bi-” (แปลว่า “สอง” ในภาษาละติน) คำว่า บิกีนี กลายคำมาจากคำสองส่วน [bi+kiji] โดย รูดิ เกิร์นไรค ผู้แนะนำ โมโนกีนี ในปี พ.ศ. 2507[14][15][16] Later swimsuit designs like the tankini and trikini further cemented this false assumption.[17] ชุดว่ายน้ำรูปแบบต่อมา เช่น แทงกีนี และ ไตรกีนี ยิ่งทำให้ยึดติดกับการทึกทักความหมายที่ผิดนี้มากขึ้น เวลาต่อมา คำในหมวด –กีนี (ตั้งชื่อโดยนักเขียน วิลเลียม ซาไฟร์[18]) รวมถึงหมวดคำ –อินี (ตั้งชื่อโดยดีไซเนอร์ แอนน์ โคล[19]) บิกีนีได้กลายมาสู่รูปแบบที่หลากหลาย โดยมากมักจะมีชื่อเฉพาะที่แปลกใหม่[20] ไม่ว่าจะเป็น โมโนกีนี (นูโมกีนี หรือ ยูนิกีนี) ซีกีนี แทงกีนี คามิกีนี ไฮกีนี (ฮิปกีนี) มินิกีนี และ ไมโครกีนี