The year that Lady Wu declared herself regent, heroic individuals were all mournful of the unfortunate turn of events, worried that the dynasty would fall, and concerned that they could not repay the grace of the deceased emperor [i.e., Emperor Gaozong] and protect his sons. Soon thereafter, great accusations arose, and many innocent people were falsely accused and stuck their necks out in waiting for execution. Heaven and earth became like a huge cage, and even if one could escape it, where could he go? That was lamentable. In the past, the trick of covering the nose[51] surprised the realm in its poisonousness, and the disaster of the human pig[52] caused the entire state to mourn. In order to take over as empress, Empress Wu strangled her own infant daughter; her willingness to crush her own flesh and blood showed how great her viciousness and vile nature was, although this is nothing more than what evil individuals and jealous women might do. However, she accepted the words of righteousness and honored the upright. Although she was like a hen that crowed, she eventually returned the rightful rule to her son. She quickly dispelled the accusation against Wei Yuanzhong, comforted Di Renjie with kind words, respected the will of the times and suppressed her favorites, and listened to honest words and ended the terror of the secret police officials. This was good, this was good.

"บูเช็กเทียน (ปี ค.ศ. 690–705) เป็นหญิงที่พิเศษ มีเสน่ห์ มีพรสวรรค์ มีความเฉลียวฉลาดและมีความสามารถพิเศษด้านการเมืองการปกครองและในการวิเคราะห์คน ด้วยความมุ่งมั่นของพระนาง ทำให้ทรงเอาชนะการต่อต้านจากล้ทธิขงจื้อได้ด้วยตัวของพระนางเอง โดยมิได้ใช้อำนาจหนุนหลังจากวงศ์ตระกูลหรือครอบครัวเหมือนดังหญิงในราชสำนักผู้อื่นแต่อย่างใด หากแต่การขึ้นสู่อำนาจของพระนางนั้นคราคร่ำอยู่บนกองเลือด...." แอน พัลลูดาน (Ann Paludan) นักประพันธ์หนังสือประวัติศาสตร์ สถาปัตยกรรม และประติมากรรมจีนหลายเล่ม[53]

"ในความน่ากลัวของประวัติศาสตร์จีนโบราณ เหล่าสมาชิกในระดับ shih ที่ประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องในสมัยราชวงศ์ถัง ถูกท้าทายอย่างใหญ่หลวงจากการที่อดีตนางสนมผู้หนึ่งซึ่งสามารถช่วงชิงพระราชบัลลังก์มาได้ในที่สุด แม้ว่าเธอจะเป็นผู้ไร้ความเมตตาปราณีต่อศัตรูแต่ช่วงเวลาแห่งการครองราชย์ของพระนางถือว่าเป็นช่วงที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งในประวัติศาสตร์จีน ราชสำนักมีความมั่นคง ไม่มีกบฏ ทั้งไม่มีการละเมิดล่วงทางด้านการทหาร มีการบริหารจัดการที่โดดเด่น และสามารถยึดครองเกาหลีได้ เป็นความสำเร็จอันมิเคยเกิดขึ้นมาก่อน" ยงแย็บ คอตเธอร์เรลล์ (Yong Yap Cotterell) และอาร์เธอร์ คอตเธอร์เรลล์ (Arthur Cotterell)[54]

"ในฐานะสมเด็จพระจักรพรรดินีหญิงคนเดียวของประเทศจีน พระนางบูเช็กเทียนนั้นทรงมีทักษะและความสามารถอันน่าทึ่งมาก หากการฆาตกรรมและการกระทำอันผิดกฎหมายต่าง ๆ เพื่อให้พระนางได้มาซึ่งอำนาจและรักษาอำนาจนั้นไว้ ทำให้ชื่อเสียงของพระนางไม่เป็นที่นิยมในหมู่ข้าราชสำนักเพศชายนัก ทั้งยังมีการส่งเสริมให้มีการรับบุคคลเป็นข้าราชสำนักในจำนวนที่มากเกินไป รวมถึงการทุจริตคอร์รัปชั่นที่เกิดขึ้นเป็นจำนวนมากด้วย" จอห์น คิง แฟร์แบงค์ (John King Fairbank) นักวิชาการและนักประวัติศาสตร์จีน ชาวอเมริกัน[55]