สนับสนุนโดย
ISI ของปากีสถาน[4][5]
 กองทัพบกปากีสถาน Special Services Group[4]ปฏิบัติการดาวน้ำเงิน (Operation Blue Star) เป็นรหัสชื่อของการปฏิบัติการทางทหารที่กองทัพอินเดียเริ่มในระหว่างวันที่ 1 และ 8 มิถุนายน 1984 เพื่อกำจัดหัวหน้ากองกำลังซิกข์ติดอาวุธ Jarnail Singh Bhindranwale และสมุนออกจากหมู่อาคารของหริมันทิรสาหิบ (วิหารทอง) ในอมฤตสระ รัฐปัญจาบ ประเทศอินเดีย การตัดสินใจนี้เป็นของนายกรัฐมนตรีอินเดียในขณะนั้น อินทิรา คานธี[10] เหตุการณ์เริ่มต้นในเดือนกรกฎาคม 1982 เมื่อ Harchand Singh Longowal ประธานพรรคการเมืองซิกข์ อากลิดาล (Akali Dal) เชิญชวนให้ Bhindranwale มาอาศัยในหมู่อาคารหริมันทิรสาหิบเพื่อหลบหลีกการจับกุม[11][12] ต่อมา Bhindranwale ได้ทำให้วิหารอันเป็นที่เคารพของศาสนิกชนทั่วโลกกลายเป็นคลังแสงและสำนักงานใหญ่สำหรับขบวนการขาลิสถาน[13]หน่วยข่าวกรองอินเดียได้รายงานว่าหัวหน้าหลักสามคน คือ Shabeg Singh, Balbier Singh และ Amrik Singh ได้เดินทางไปปากีสถานถึง 6 ครั้งในรอบระหว่างปี 1981 และ 1983.[4] นอกจากนี้ยังระบุว่ามีการจัดการฝึกซ้อมอาวุธในคุรุทวาราต่าง ๆ ในรัฐชัมมูและกัศมีร์ และรัฐหิมาจัลประเทศ และมีรายงานว่าหน่วยข่าวกรองโซเวียต KGB ได้ให้ความร่วมมือกับแผนการในปัญจาบ แทนที่จะร่วมมือกับหน่วยงานสำนักข่าวกรอง RAW ของอินเดีย, CIA ของสหรัฐ และ ISI ต่อมา RAW ได้รับข้อมูลว่า Special Service Group ที่ได้รับการฝึกแล้วกว่าพันคนจากหน่วยคอมมานโดของกองทัพปากีสถานได้รับคำสั่งให้เดินทางเข้ามายังปัญจาบของอินเดีย เพื่อช่วยเหลือ Bhindranwale ในการต่อสู้กับรัฐบาลอินเดียในวันที่ 1 มิถุนายน 1984 หลังการต่อรองกับกองกำลังขาลิสถานล้มเหลว อินทิรา คานธีจึงตัดสินใจออกคำสั่งให้ปฏิบัติการดาวน้ำเงิน[14] กองพลจากหลายกองทัพและภาคส่วนเดินทางเข้ามาล้อมหมู่อาคารวิหารทองในวันที่ 3 มิถุนายน 1984 กองทัพมีการใช้โทรโข่งเพื่อเจรจาให้กองกำลังขาลิสถานยอมจำนน และยังได้ร้องขอให้กองกำลังปล่อยศาสนิกชนบริสุทธิ์ผู้มาแสวงบุญในวิหารที่ถูกกักไว้ภายในออกมาก่อนที่จะทำการปะทะ อย่างไรก็ตามไม่มีการยอมจำนนหรือปล่อยประชาชนผู้บริสุทธิ์ออกมาจากวิหารจนกระทั่งวันที่ 5 มิถุนายน เวลา 1 ทุ่มตรง[15] การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นในวันที่ 5 มิถุนายน โดยมีการต่อสู้กันประปราย (skirmishes) และดำเนินไปเป็นเวลา 3 วัน สิ้นสุดลงในวันที่ 8 มิถุนายน ตามด้วยปฏิบัติการกวาดล้างที่ตามมาทั่วทั้งปัญจาบภายใต้ชื่อปฏิบัติการวู้ดโรส[4]กองทัพอินเดียประมาณการกำลังอาวุธยุทโธปกรณ์ของกองกำลังขาลิสถานต่ำเกินไป การยิงต่อสู้เกิดขึ้นอย่างหนักที่อกาลตัขตะ หนึ่งในหมู่อาคารของวิหารทอง อาคารนี้ใช้เป็นที่มั่นของกองกำลังขาลิสถาน การยิงต่อสู้เกิดขึ้นยาวนาน 24 ชั่วโมง กองทัพอินเดียจึงสามารถเข้ายึดอาคารอกาลตัขต์ และหมู่อาคารของวิหารทองทั้งหมดได้ เป็นผลให้มีกองทัพอินเดียเสียชีวิต 83 ราย และบาดเจ็บ 249 ราย[16] ตามการประมาณการของทางการ ระบุว่ากองกำลังขาลิสถานถูกจับกุมทั้งหมด 1,592 ราย และมีผู้เสียชีวิตรวมทั้งกองกำลังขาลิสถานและศาสนิกชนผู้บริสุทธิ์ที่มาแสวงบุญรวม 493 ราย[7] ผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่ที่เป็นศาสนิกชนผู้บริสุทธิ์นั้นเกิดจากที่กองกำลังขาลิสถานใช้ผู้แสวงบุญที่ถูกกักไว้ภายในวิหารเป็นโล่มนุษย์[17]การลงมือของกองทัพอินเดียในศาสนสถานศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของชาวซิกข์นี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักโดยศาสนิกชนซิกข์ทั่วโลก ผู้ตีความการกระทำนี้ว่าเป็นการฆาตกรรมศาสนาซิกข์ (an assault on the Sikh religion)[18] เจ้าหน้าที่ทหารชาวซิกข์หลายคนในกองทัพลาออกจากหน่วย[19] ชาวซิกข์หลายคนลาออกจากราชการ บางส่วนคืนรางวัลที่ได้รับจากรัฐบาลอินเดีย เหตุการณ์นี้เป็นชนวนให้เมื่อ วันที่ 31 ตุลาคม 1984 (5 เดือนนับจากเหตุการณ์) อินทิรา คานธี ถูกลอบสังหารโดยบอดีการ์ดชาวซิกข์ประจำตัวเธอทั้งสองคน Satwant Singh และ Beant Singh เพื่อเป็นการแก้แค้นต่อเหตุการณ์นี้ [12] การเสียชีวิตของอินทิรา คานธี นำไปสู่การประท้วงสาธารณะ ซึ่งส่งผลให้เกิดการฆาตกรรมศาสนิกชนซิกข์ทั่วประเทศรวมมากกว่า 3,000 รายทั่วประเทศ ตามมาจากจลาจลต่อต้านชาวซิกข์ 1984[20]