ภาพของประชากรลาวไม่ชัดเจน เพราะรัฐบาลแบ่งกลุ่มประชากรตามพื้นที่ที่อยู่อาศัยแทนที่จะใช้เชื้อชาติ ลาวลุ่มมี 68% ลาวเทิงมี 22% ลาวสูง (รวมชาวม้งและเย้า) 9% ชนกลุ่มน้อยชาวเวียดนามมี 2%

กลุ่มชาติพันธุ์ลาวเป็นกลุ่มที่อาศัยในที่ราบลุ่มและเรียกว่าลาวลุ่ม เป็นกลุ่มที่มีความโดดเด่นทางการเมืองและวัฒนธรรม คิดเป็น 60% ของประชากรทั้งหมด กลุ่มชาติพันธุ์ลาวเป็นส่วนหนึ่งของชาวไท-ไตที่อพยพลงมาจากประเทศจีน ทางภาคเหนือเป็นที่อยู่ของลาวสูง ได้แก่ ชนเผ่าแม้ว-เย้า กลุ่มชนที่พูดภาษาในตระกูลออสโตรเอเชียติก และทิเบต-พม่า เช่น ชาวม้ง ชาวเย้า ชาวอาข่าและชาวลาหู่ ซึ่งเข้ามาในบริเวณนี้ราวพุทธศตวรรษที่ 24 เขตภูเขาทางภาคกลางและภาคใต้เป็นที่อยู่ของลาวเทิงหรือกลุ่มชนที่พูดภาษากลุ่มมอญ-เขมร ชนกลุ่มน้อยชาวจีนและเวียดนามอาศัยอยู่ในเมือง แต่ก็ได้อพยพออกจากลาว 2 ครั้งใหญ่ๆคือหลังจากที่ลาวได้รับเอกราช และหลัง พ.ศ. 2518

ศาสนาหลักของลาวเป็นศาสนาพุทธนิกายเถรวาท การนับถือธรรมชาติเป็นศาสนาของชนเผ่าต่างๆ มีผู้นับถือศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลามจำนวนหนึ่ง ภาษาราชการและภาษาหลักของประเทศคือภาษาลาว ชาวลาวเทิงและลาวสูงจะใช้ภาษาของเผ่าตนเอง ภาษาฝรั่งเศสเคยใช้มากในสมัยที่เป็นอาณานิคม แต่ปัจจุบันกำลังลดลง และใช้ภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้น