บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งบทความนี้ว่าด้วยลักษณะประชากรของประเทศสิงคโปร์ รวมถึงความหนาแน่นของประชากร ชาติพันธุ์ ระดับการศึกษา สาธารณสุข สถานภาพทางเศรษฐกิจ การนับถือศาสนา เป็นต้นเมื่อปลายเดือนมิถุนายน 2012 ประชากรสิงคโปร์อยู่ที่ 5.31 ล้านคน[1] เป็นรัฐเอกราชที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดเป็นอันดับสองของโลก รองจากโมนาโก สิงคโปร์เป็นประเทศหลายเชื้อชาติและหลายวัฒนธรรม ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวลูกครึ่งจีน-มลายู (ร้อยละ 74.2) บางส่วนเป็นชาวมลายู (ร้อยละ 13.2) และชนกลุ่มน้อยชาวอินเดีย (ร้อยละ 9.2)[2] ชาวมลายูถือเป็นชนพื้นเมือง แม้ส่วนใหญ่จะเป็นผู้สืบเชื้อสายของผู้อพยพหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงปี 1945 จากประเทศอินโดนีเซียและมาเลเซีย[3][4][5][6] ศาสนาพุทธนิกายมหายานเป็นศาสนาที่มีผู้นับถือมากที่สุด แต่ไม่เกินกึ่งหนึ่งของประชากร โดยมีผู้นับถือศาสนาอิสลาม คริสต์ ฮินดู ซิกข์และไม่นับถือศาสนาเป็นจำนวนมาก อัตราการเติบโตของประชากรต่อปีของปี 2012 อยู่ที่ราว 2.5%[7] ภาษาราชการสี่ภาษาของสิงคโปร์ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง ภาษามลายู ภาษาทมิฬและภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาทำงานหลักและเป็นภาษาแรกที่บังคับในโรงเรียนทุกแห่งของประเทศ[8][9] อัตราภาวะเจริญพันธุ์รวมของพลเมืองสิงคโปร์อยู่ที่ 1.2 ในปี 2011 อัตราภาวะเจริญพันธุ์ของชาวจีน มลายูและอินเดียอยู่ที่ 1.08, 1.64 และ 1.09 ตามลำดับ ในปี 2010 อัตราภาวะเจริญพันธุ์ของชาวมลายูสูงกว่าอัตราภาวะเจริญพันธุ์ของชาวจีนและอินเดียราว 70%[10] สิงคโปร์พยายามเพิ่มอัตราภาวะเจริญพันธุ์มานานแล้ว โดยตั้งเป้าหมายที่การเกิด 2.1 คนต่อหญิง 1 คน[2]