ประชาธิป เริ่มสนใจดนตรีตั้งแต่อายุ 8 ขวบ โดยมีวงดนตรีโมเดิร์นด็อกเป็นแรงบันดาลใจ จากนั้นเขาก็เริ่มแกะเพลงของศิลปินอื่น ๆ อาทิ โยคีเพลย์บอย, สี่เต่าเธอ, ซิลลี่ ฟูลส์ เป็นต้น นอกจากนี้ เขายังมีความสามารถ เล่นเบสและกลอง หลังจากนั้น สมัยที่เป็นนักเรียนอังกฤษกับเพื่อน ๆ เขาเล่นดนตรีอย่างจริงจัง และร่วมเล่นกีตาร์ ให้กับวงบีเควัน (BK1) ในอัลบั้มที-ฮ็อป (T-HOP) ในสังกัดเบเกอรี่มิวสิค และร่วมออกทัวร์คอนเสิร์ตกับวง ในช่วงปี พ.ศ. 2547

เมื่อ พ.ศ. 2550 วีรพัฒน์ มุสิกพงศ์ (แชมป์) พี่ชายของประชาธิป ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับวิน ศิริวงศ์ แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน เนื่องจากทั้งประชาธิปและวิน มีความสนใจแนวดนตรีลักษณะเดียวกัน พวกเขาจึงร่วมกันออกซิงเกิลเพลง อาจยังไม่สาย กับ ฉันไม่เหงา โดยเมื่อบันทึกเสร็จ ก็นำออกวางจำหน่าย ในงานแฟตเฟสติวัลครั้งที่ 4 พร้อมทั้งส่งตัวอย่างเพลง (demo) ให้กับแฟตเรดิโอ และนำซีดีเพลงไปเสนอกับค่ายเพลงต่าง ๆ จนกระทั่งค่ายสไปซีดิสก์ให้ความสนใจร่วมงาน[6]