จุดเริ่มต้น (พ.ศ. 1821 - พ.ศ. 2069 )

หลังจากพระเจ้าออทโทคาร์พ่ายแพ้และสวรรคตกลางสมรภูมิให้กับกษัตริย์ชาวเยอรมันในปีพ.ศ. 1821 ออสเตรียได้อยู่ภายใต้อำนาจแห่งราชวงศ์ฮับส์บูร์กหรือราชวงศ์ออสเตรียยาวนานถึง 640 ปี ราชวงศ์ฮับบูร์กได้ขยายอำนาจปกครองดินแดนทางตะวันออกของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นจนออสเตรียมีความสำคัญมากขึ้นไปด้วย ราชวงศ์ฮับส์บูรก์ได้ทำการรวบรวมแคว้นหรือดัชชีเล็ก ๆ ในอาณาบริเวณของออสเตรียเช่น ดัชชีเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ดานูบและสไทเรียที่ได้มาจากสมัยพระเจ้าออตโตกาใกล้ ๆออสเตรีย คารินเทียและคานิโอลาได้ตกอยู่ภายใต้ฮับส์บูร์กในปีพ.ศ. 1878 แคว้นไทรอลได้ในปีพ.ศ. 1906 แคว้นเหล่านี้ได้กลายเป็นที่รู้จักกันในนาม "ดินแดนการสืบทอดของฮับส์บูร์ก" (the Habsburg Hereditary Lands) และส่วนมากจะเรียกกันอย่างกว้างขวางว่า ออสเตรีย

การครองราชย์ภายในเวลาอันสั้นของดยุกรูดอล์ฟที่ 4 แห่งออสเตรีย พระอนุชาของพระองค์คือ ดยุกอัลเบิร์ตที่ 3 แห่งออสเตรียและดยุกลีโอโปลด์ที่ 3 แห่งออสเตรียได้ขัดแย้งกันและต้องลงสนธิสัญญานอยบูร์ก ในปี พ.ศ. 1922 ซึ่งทำให้แยกอำนาจของราชวงศ์ฮับบูร์กเป็นสองสายคือสายของดยุกอัลเบิร์ตได้ครอบครองออสเตรียในขณะที่สายของดยุกลีโอโปลด์ครอบครองออสเตรียใน (Inner Austria) คือ สไทเรีย คารินเทียและคานิโอลา ในปี พ.ศ. 1945 มีการแตกแยกกันในสายของดยุกลีโอโปลด์ เมื่อดยุกเออร์เนสผู้โหดเหี้ยมยึดออสเตรียในและดยุกเฟรเดริกที่ 4 แห่งออสเตรียได้ครอบครองแคว้นไทรอลและออสเตรียไกล (Further Austria) การแบ่งแยกนี้ดำรงอยู่จน พ.ศ. 2000 เมื่อพระเจ้าลาดิสลัสที่ 5 กษัตริย์แห่งฮังการีและโบฮีเมีย สมาชิกองค์สุดท้ายของราชวงศ์ฮับบูร์กสายอัลเบิร์ตสิ้นพระชนม์ ราชวงศ์ฮับบูร์กสายเลโอโปลด์ที่มีจักรพรรดิเฟเดอริกที่ 3 จึงรวบรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งเดียวได้สำเร็จ

ในพ.ศ. 1981 ดยุกอัลเบิร์ตที่ 5 แห่งออสเตรียได้รับเลือกให้เป็น จักรพรรดิซีกิสมุนด์แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ต่อจากพ่อตาของพระองค์ แต่ถึงแม้ว่าพระองค์จะเป็นพระจักรพรรดิแต่จักรพรรดิพระองค์อื่นเป็นพระราชวงศ์ฮับส์บูร์ก มีเพียงพระองค์เป็นพระองค์เดียวที่ไม่ใช่และได้รับการยกเว้น ราชวงศ์ฮับส์บูร์กได้ทำการรวบรวมดินแดน ในปีพ.ศ. 2020 อาร์ชดยุกมักซีมีเลียนพระโอรสในจักรพรรดิฟรีดริชที่ 3 ได้อภิเษกสมรสกับดัซเซสแมรีผู้ร่ำรวยทำให้ได้สิทธิในการครอบครองกลุ่มประเทศต่ำ พระโอรสของพระองค์เจ้าชายฟิลิปรูปงามได้อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงแห่งคาสตีลและอารากอนทำให้ได้สิทธิในการครอบครองกลุ่มประเทศสเปน อิตาลี แอฟริกาและทวีปโลกใหม่ แต่ในปีพ.ศ. 2063 จักรพรรดิคาร์ลที่ 5 ได้ให้ดินแดนเหล่านี้แก่พระอนุชาคือสมเด็จพระจักรพรรดิเฟอร์ดินานด์ที่ 1 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

ออสเตรียและการปฏิรูปศาสนา

สมาชิกราชวงศ์ฮับบูร์กได้แต่งงานกับทายาทของรัฐหรือแคว้นต่าง ๆ ทำให้รุ่นต่อ ๆ มา เชื้อสายของราชวงศ์ฮับบูร์กจึงมีอำนาจปกครองดินแดนกว้างขวางตั้งแต่ออสเตรีย เนเปิล ซิซิลี ซาร์ดิเนีย และกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ (เนเธอร์แลนด์ เบลเยียม ลักเซมเบิร์ก) ในปี พ.ศ. 2069 จากยุทธการโมเฮ็คส์ทำให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 2 แห่งฮังการีผู้เป็นพระญาติของพระจักรพรรดิเฟอร์ดินานด์สิ้นพระชนม์ในสมรภูมิ จักรพรรดิเฟอร์ดินานด์จึงทรงขยายอาณาเขตโดยรวมโบฮีเมียและส่วนหนึ่งของฮังการีที่ไม่ได้ถูกจักรวรรดิออตโตมันยึดครอง ราชวงศ์ฮับบูร์กได้ขยายอิทธิพลไปยังฮังการี ทำให้ยากที่จะปกครองได้ทั่วถึง รวมทั้งมีภัยรุกรานจากชาวเติร์ก จนนำไปสู่สงครามสิบสามปีหรือสงครามยาว ตั้งแต่พ.ศ. 2136 - พ.ศ. 2149

จักรพรรดิชาลส์ที่ 5กับอาร์ซดุกส์เฟอร์ดินานได้ทำกติกาสัญยาแห่งวอร์มและกติกาสัญญาแห่งบรัสเซลล์แยกดินแดนของราชวงศ์ฮับบูร์กเป็นสองส่วนแบ่งกันปกครอง ทำให้ราชวงศ์ฮับบูร์กแยกเป็นสองสาขาใหญ่ คือสายสเปนและสายออสเตรีย การแบ่งแยกเป็นอย่างสมบูรณ์เมื่อจักรพรรดิชาลส์ที่ 5 สวรรคตเมื่อ พ.ศ. 2095 และเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นมหาอำนาจใจยุโรปของออสเตรีย

ออสเตรียและเหล่าแคว้นสายราชวงศ์ฮับบูร์ก (ฮังการีและโบฮีเมีย) ได้รับผลกระทบอย่างมากในการปฏิรูปศาสนา แม้ว่าเหล่าผู้นำฮับบูร์กจะยังคงนับถือนิกายโรมันคาทอลิก แต่แคว้นต่าง ๆ ได้เปลี่ยนมานับถือลูเธอรัน ที่ซึ่งพระจักรพรรดิเฟอร์ดินานด์ที่ 1 และเหล่ารัชทายาทคือ จักรพรรดิมักซีมีเลียนที่ 2 จักรพรรดิรูดอล์ฟที่ 2 และ จักรพรรดิมัททีอัสทรงอดทนอดกลั้นต่อเรื่องนี้มาก

ในช่วงหลังศตวรรษที่ 16 อย่างไรก็ตามการปฏิรูปย้อนกลับและคณะแห่งพระเยซูเจ้า (เยสุอิต) ไดมีอิทธิพลมากและการศึกษาของเยซูอิต อาร์ชดยุกแฟร์ดีนันด์ผู้ครองรัฐสติเรีย ดัชชีแห่งคารินเทียและคาร์นิโอลาได้เป็นพระจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ทรงมีกำลังในการปราบปรามพวกนอกรีตในอาณาจักรที่ทรงปกครอง

ออสเตรียและสงครามสามสิบปี

ในพ.ศ. 2162 อาร์ชดยุกเฟอร์ดินานด์ได้รับเลือกให้สืบราชบัลลังก์พระจักรพรรดิต่อจากพระญาติคือ พระจักรพรรดิแม็ทไธยัส ด้วยความที่จักรพรรดิแฟร์ดีนันด์ที่ 2 ทรงเป็นผู้เคร่งในศาสนาอย่างแรงกล้าและดื้อรั้นทำให้ทรงเป็นที่รู้จักกันมาก พระองค์ทรงดำเนินการฟื้นฟูคาทอลิกไม่เพียงเฉพาะแคว้นรัชทายาทแต่โบฮีเมียและฮับบูร์กออสเตรียมีผู้นับถือโปรแตสแตนต์มากที่สุดในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ทางนอกอาณาจักรทรงเป็นผู้แข็งกร้าวและไม่ประนีประนอมทรงนำพาอาณาจักรเข้าสู่สงครามสามสิบปีในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2161 ได้เกิดการแบ่งฝ่าย เป็นที่รู้ในการกบฏในโบฮีเมียหลังจากมีความเห็นขัดแย้งกัน พระองค์ได้ให้ความสะดวกแก่ชาวคาทอลิกไปที่ใดก็ได้ พระองค์ทรงกำหนดกฤษฎีกาแห่งการฟื้นฟูในปี พ.ศ. 2172 ซึ่งยุ่งยากแก่การปกครอง ความสัมพันธ์และการยืดเวลาออกไป พระองค์ทรงประสบความสำเร็จในช่วงกลาง พระองค์ทรงมีพลังในการปลุกใจทหารดังเช่นในการปิดล้อมที่เม็กเดบูร์ก

หลังสงคราม

หลังจากสงครามสามสิบปีระหว่างรัฐที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทดลิกและโปรแตสแตนท์สิ้นสุดลงใน พ.ศ. 2191 อำนาจของประมุขออสเตรียในฐานะจักรพรรดิของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ได้ด้อยลง แต่เมื่อออสเตรียเป็นผู้นำในการทำสงครามกับชาวเติร์กจนยับยั้งความพยายามในการยึดกรุงเวียนนาสำเร็จใน พ.ศ. 2226 และขับไล่ชาวเติร์กที่ยึดครองกรุงบูดา เมืองหลวงของฮังการีสำเร็จใน พ.ศ. 2229 ขุนนางฮังการีจึงมอบอำนาจการปกครองฮังการีให้แก่ราชวงศ์ฮับบูร์ก

พ.ศ. 2243 ราชวงศ์ฮับบูร์กสายสเปนสิ้นสายลง ทำให้เกิดสงครามการสืบราชบัลลังก์สเปนระหว่างฝรั่งเศสกับออสเตรีย สงครามสิ้นสุดลงใน พ.ศ. 2257 โดยออสเตรียยอมรับสิทธิของราชวงศ์บูร์บงในการปกครองสเปน โดยออสเตรียได้ปกครองเนธอร์แลนด์ของสเปน (เบลเยียมในปัจจุบัน) และดินแดนในคาบสมุทรอิตาลีที่เคยเป็นของราชวงศ์ฮับบูร์กสายสเปน

ปัญหาสำคัญของราชวงศ์ฮับบูร์กคือการขาดรัชทายาทที่เป็นชาย จนกระทั่งสมัยจักรพรรดิคาร์ลที่ 6 ซึ่งไม่มีราชโอรสได้ทำข้อตกลงในพระราชกฤษฎีกา พ.ศ. 2256 กับประเทศต่าง ๆ เพื่อค้ำประกันสิทธิของพระราชธิดา จนกระทั่งพระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อ พ.ศ. 2283 พระธิดาคืออาร์ชดัชเชสมาเรีย เทเรซา ขึ้นครองราชสมบัติแทน พระเจ้าเฟรเดริก วิลเลียมที่ 2 แห่งปรัสเซียเห็นเป็นโอกาสจึงเข้ายึดครองแคว้นไซลีเซียของออสเตรีย ทำให้เกิดสงครามสืบราชบัลลังก์ออสเตรียขึ้น สงครามสิ้นสุดเมื่อ พ.ศ. 2288 โดยออสเตรียเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เสียแคว้นไซลีเซียให้กับออสเตรียตามสนธิสัญญาเดรสเดิน โดยพระเจ้าเฟรเดริก วิลเลียมที่ 2 ยินยอมสนับสนุนดุ๊กฟรานซิส สตีเวนแห่งลอร์แรน สวามีของอาร์ชดัชเชสมาเรีย เทเรซา ขึ้นเป็นจักรพรรดิของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ออสเตรียภายใต้การปกครองของจักรพรรดินีมาเรีย เทเรซา และพระโอรสคือจักรพรรดิโจเซฟที่ 2 มีความก้าวหน้าและเริ่มขยายอำนาจของออสเตรียไปทางยุโรปตะวันออก และได้ดินแดนเพิ่มขึ้นจากการเข้าไปร่วมแบ่งโปแลนด์ครั้งที่ 1 เมื่อ พ.ศ. 2315 กับรัสเซียและปรัสเซีย และครั้งที่ 3 ใน พ.ศ. 2338 นอกจากนั้นยังได้ดินแดนบูโดวินซ์จากจักรวรรดิออตโตมันเมื่อ พ.ศ. 2318