เมื่อต้นปี ค.ศ. 1894 มีการตีพิมพ์งานส่วนแรก 11 ชิ้น โดยใช้เวลาประมาณ 1 ปี นั่นคือ 4 ชิ้น สำหรับอักษร A-B 5 ชิ้น สำหรับอักษร C และ 2 ชิ้น สำหรับอักษร Eในจำนวนนี้ 8 ชิ้นรวมกัน มีความยาว 352 หน้า ขณะที่ชิ้นสุดท้ายในแต่ละกลุ่มถูกตัดลงเมื่อจบตัวอักษร (ซึ่งในที่สุดก็กลายเป็นหน้าสุดท้ายของชุด) ณ จุดนี้ ถือว่าเป็นการตีพิมพ์งานส่วนย่อยลง แต่พิมพ์ถี่มากขึ้น นั่นคือ ตีพิมพ์สามแดือนครั้ง โดยเริ่มตั้งแต่ ค.ศ. 1895 ในตอนนี้มีงานส่วนแรก 64 หน้า ราคา 2 ชิลลิง 6 เพนนี (12.5 เพนนี) หากมีวัสดุพอเพียง คงจะสามารถตีพิมพ์ได้รวม 128 หน้า หรือ 192 หน้าด้วยกัน แต่ช่วงดังกล่าวยังไม่สามารถตีพิมพ์ชุดใหญ่ได้ จนกระทั่งเหตุการณ์ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ต้องลดพนักงานลง แต่ก็มีการพิมพ์เป็นส่วนๆ โดยใช้กระดาษขนาดใหญ่แบบเดิม สำหรับผู้ที่นิยมแบบนี้ และมีการพิมพ์ต่อเนื่องเป็นระยะๆ

การเปลี่ยนแปลงครั้งที่สอง ในปี ค.ศ. 1895 คือ การใช้ชื่อว่า "พจนานุกรมภาษาอังกฤษ ฉบับออกซฟอร์ด" (Oxford English Dictionary; OED) แต่พิมพ์เฉพาะบนปกนอกของการตีพิมพ์งานส่วนแรกเท่านั้น ชื่อเดิมนั้นยังคงเป็นชขื่อทางการ และปรากฏในที่อื่นๆ ทั้งหมด

การพิมพ์ครั้งที่ 125 และถือเป็นงานส่วนแรกชิ้นสุดท้าย ครอบคลุมคำศัพท์จาก Wise จนถึงท้ายสุดของหมวด W โดยได้ตีพิมพ์ในวันที่ 19 เมษายน ค.ศ. 1928 และพจนานุกรมฉบับสมบูรณ์เย็บเล่มเป็นชุดก็ตีพิมพ์ตามติดในเวลาต่อมา