ในการประชุมสมาคมประชาธิปไตยสังคมอินดีสเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2463 ในเซอมารังได้เปลี่ยนชื่อเป็นสมาคมคอมมิวนิสต์อินดีส (ภาษาอินโดนีเซีย: Perserikatan Komunis di Hindia) เซอมวนเป็นหัวหน้าพรรคและดาร์โซโนเป็นรองประธาน ส่วนเลขาธิการพรรคเป็นชาวดัตช์ สมาคมนี้ถือเป็นพรรคคอมมิวนิสต์พรรคแรกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พรรคนี้เข้าร่วมคอมมิวนิสต์สากลใน พ.ศ. 2464

ในการประชุมสหภาพอิสลาม พ.ศ. 2464 สมาชิกกังวลเกี่ยวกับกลยุทธของเซฝลีตและพยายามหยุดยั้ง อากุส ซาลิม เลขาธิการขององค์กรได้สั่งคว่ำบาตรสมาชิกพรรคที่เป็นสมาชิกพรรคอื่นด้วย แม้จะมีการต่อต้านจากตัน มะละกาและเซอมวน แต่ก็ได้บังคับให้กลุ่มคอมมิวนิสต์เปลี่ยนกลยุทธ ในเวลาเดียวกัน รัฐบาลเจ้าอาณานิคมเข้ามาควบคุมกิจกรรมทางการเมือง สหภาพอิสลามจึงหันมาสนใจกิจกรรมทางศาสนาแทน ปล่อยให้กลุ่มคอมมิวนิสต์เป็นกลุ่มชาตินิยมที่ทำงานอยู่องค์กรเดียว

เซอมวนได้ไปร่วมประชุมแรงงานตะวันออกไกลที่มอสโกในราว พ.ศ. 2464 ร่วมกับ ตัน มะละกา เมื่อกลับมา ตัน มะละกาพยายามจัดตั้งสหภาพแรงงานอินโดนีเซียเพื่อนัดหยุดงานระดับชาติแต่ล้มเหลว ตัน มะละกาถูกจับและเขาตัดสินใจลี้ภัยไปรัสเซียในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2465 เซอมวนเดินทางกลับจากรัสเซียและเริ่มจัดตั้งสหภาพแรงงาน และได้จัดตั้งองค์กรแรงงานสหภาพแห่งอินโดนีเซีย (Persatuan Vakbonded Hindia) สำเร็จเมื่อ 22 กันยายน

ในการประชุมโคมินเทิร์น พ.ศ. 2467 ได้กล่าวถึงสมาคมคอมมิวนิสต์อินดีสว่าได้เริ่มเน้นการสร้างสหภาพ จำเป็นต้องปรับปรุงวินัย และต้องจัดตั้งสาธารณรัฐโซเวียตอินโดนีเซียขึ้น สมาคมคอมมิวนิสต์อินดีสได้เปลี่ยนชื่อเป็นพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียใน พ.ศ. 2467