องค์กรเริ่มต้นที่สำคัญก่อตั้งโดยนักสังคมนิยมชาวดัตช์ เฮก เซฝลีตใน พ.ศ. 2457 ในชื่อสมาคมประชาธิปไตยสังคมอินดีส (Indies Social Democratic Association; ภาษาดัตช์: Indische Sociaal-Democratische Vereeniging, ISDV) มีสมาชิก 85 คน จากพรรคการเมืองนิยมสังคมนิยมของดัตช์ 2 พรรคคือ SDAP และพรรคสังคมนิยมเนเธอร์แลนด์ที่ต่อมากลายเป็นพรรคคอมมิวนิสต์เนเธอร์แลนด์ (SDP) ที่มีสาขาในดัตช์อีสต์อินดีส[3] สมาชิกขององค์กรนี้ได้นำแนวคิดลัทธิมาร์กมากระตุ้นให้ชาวอินโดนีเซียต่อต้านระบอบอาณานิคม

ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2458 สมาคมได้ตีพิมพ์หนังสือภาษาดัตช์ โลกเสรี (Het Vrije Woord) บรรณาธิการคือ อดอล์ฟ บาร์ สมาคมนี้ไม่ได้มีเป้าหมายในการเรียกร้องเอกราชเมื่อแรกก่อตั้ง ในช่วงดังกล่าวสมาคมนี้มีสมาชิกประมาณ 100 คน เป็นชาวอินโดนีเซียเพียง 3 คน สมาคมนี้ได้กลายเป็นสมาคมหัวรุนแรงและต่อต้านการควบคุมจากศูนย์กลาง สมาชิกพรรค SDAP ในเนเธอร์แลนด์เริ่มลำบากใจที่จะร่วมมือกับสมาคมประชาธิปไตยสังคมอินดีส ใน พ.ศ. 2460 กลุ่มปฏิรูปของสมาคมได้แยกตัวออกไปตั้งพรรคประชาธิปไตยสังคมอินดีส ในปีเดียวกันนี้ สมาคมประชาธิปไตยสังคมอินดีสได้ตีพิมพ์เอกสารเป็นภาษาอินโดนีเซียครั้งแรกในชื่อ เสียงเสรีภาพ (Soeara Merdeka)

เซฝลีต ผู้นำสมาคมเห็นว่าการปฏิวัติเดือนตุลาคมเป็นสิ่งที่ควรทำตามในอินโดนีเซีย สมาคมได้จัดตั้งผู้พิทักษ์แดง มีสมาชิกประมาณ 3,000 คน ใน พ.ศ. 2460 ได้เกิดการต่อสู้และจัดตั้งโซเวียตในสุราบายา รัฐบาลอาณานิคมได้กดดันโซเวียตและสมาคม ผู้นำสมาคมถูกส่งตัวกลับไปเนเธอร์แลนด์ รวมทั้งเซฝลีต ผู้นำทหารในการลุกฮือขึ้นก่อการ ถูกตัดสินจำคุก 40 ปี

ในเวลาต่อมา สมาคมประชาธิปไตยสังคมอินดีสได้เป็นสมาชิกภายในสหภาพอิสลามซึ่งเป็นกลุ่มต่อต้านคอมมิวนิสต์ สมาชิกสหภาพ 2 คนจากเซอมารังคือ เซอมวน และดาร์โซโนได้สนใจแนวคิดของเซฝลีต ในที่สุดสมาชิกสหภาพอิสลามได้ตกลงจะจัดตั้งองค์กรที่เน้นการปฏิวัติด้วยลัทธิมาร์กคือสหภาพประชาชน สมาคมประชาธิปไตยสังคมอินดีสยังคงดำเนินงานต่อไปและตีพิมพ์ เสียงจากประชาชน ต่อมา สมาชิกภายในองค์กรได้เปลี่ยนจากที่แต่เดิมเป็นชาวดัตช์เป็นส่วนใหญ่กลายเป็นมีชาวอินโดนีเซียเป็นส่วนใหญ่ ใน พ.ศ. 2462 เหลือสมาชิกชาวดัตช์เพียง 25 คน จากสมาชิก 400 คน