ในสมัยของพระมังคละพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ได้เสวยพระชาติเป็น สุรุจิพราหมณ์ มีจิตเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จึงเดินทางไปยังสำนักของพระพุทธเจ้า และขออาราธนาให้พระพุทธองค์พร้อมทั้งเหล่าพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย ไปรับภัตตาหารบิณฑบาตที่บ้านของตนเอง ซึ่งพระพุทธองค์ทรงรับอาราธนา แต่เมื่อกลับไปบ้านก็พบว่าบ้านตนช่างคับแคบนัก พระอินทร์จึงแปลงกายเป็นช่างก่อสร้าง พระบรมโพธิสัตว์บอกว่าอาจสร้างไม่เสร็จภายในหนึ่งวัน พระอินทร์แปลงย้อนถามว่าถ้าตนทำได้เสร็จก่อนกำหนดท่านจะให้ค่าจ้างไหม พระโพธิสัตว์ตอบว่า อะไรก็ได้ แม้ชีวิตก็จะให้ แล้วพระโพธิสัตว์ก็เข้าไปในบ้าน พระอินทร์ก็เนรมิตศาลาใหญ่พร้อมอาสนะเสร็จ ก็เรียกพราหมณ์ให้ออกมาดู พระโพธิสัตว์เห็นเข้าก็ดีใจอย่างยิ่งแล้วเข้าไปในบ้านเพื่อเอาค่าจ้างมาให้ แต่พอออกมาช่างก่อสร้างก็หายไป

วันต่อมาพระพุทธเจ้าพร้อมด้วยเหล่าพระภิกษุสงฆ์ก็เดินทางมารับบิณฑบาต พระโพธิสัตว์อาราธนาให้อยู่จนครบ 7 วันพระพุทธองค์ก็ทรงรับอาราธนา เมื่อครบ 7 วันพระพุทธองค์ทรงประทานภัตตานุโมทนากถาแล้วทรงทราบด้วยพระญาณว่าพราหมณ์นี้มีบุญมาก และหวังพระสัพพัญญุตญาณจึงตรัสว่า

"ท่านสุรุจิพราหมณ์ท่านนี้ กาลล่วงไปในอนาคตกำหนดได้ 2 อสงไขยเศษอีกแสนกัป จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงนามว่าพระศรีศากยมุนีโคดม ในภัทรกัปนั้น"

สุรุจิโพธิสัตว์มีความปีติยินดีมาก หลังจากนั้นไม่นานพระโพธิสัตว์มีความเบื่อหน่ายในโลก จึงออกบวชในพระพุทธศาสนา ศึกษาพระไตรปิฏก และเจริญพระกรรมฐาน จนสำเร็จอภิญญา หลังสิ้นอายุขัย ไปเกิดเป็นพระพรหมอยู่บนพรหมโลก