อี ซ็อง-กเย เกิดเมื่อ ค.ศ. 1335 ในมณฑลซังซ็อง (쌍성총관부, 雙城摠管府) ซึ่งเป็นดินแดนของเกาหลีที่ถูกมองโกลราชวงศ์หยวนผนวกไป บิดาคืออี จา-ชุน (이자춘, 李子春) หรืออูลูสบุคา (Ulus Bukha) เป็นนายพลเกาหลีที่รับใช้มองโกลบังคับบัญชามณฑลซังซ็อง ในปี ค.ศ. 1350 พระเจ้าคงมิน (공민왕, 恭愍王) แห่งราชวงศ์โครยอทรงส่งทัพไปยึดมณฑลซังซ็องคืน อี จา-ชุนและครอบครัวก็ย้ายมาอยู่ที่เมืองฮัมฮึง (함흥, 咸興) ในมณฑลฮัมกย็อง อี ซ็อง-กเย ได้รับใช้พระเจ้าคงมินเป็นขุนพลที่มีผลงานโดดเด่น ได้แก่ การยึดเมืองแคซ็องคืนจากกบฏโพกผ้าแดง (紅巾之亂, Red Turban Rebellion) ในค.ศ. 1361 การยึดมณฑลทงนย็อง (동녕부, 東寧府) คืนในค.ศ. 1370 รวมทั้งการปราบโจรสลัดญี่ปุ่น (Wokou)

จักรพรรดิหงหวู่ (洪武帝) ล้มราชวงศ์หยวนตั้งราชวงศ์หมิง ในปี ค.ศ. 1368 พระเจ้าคงมินถูกลอบปลงพระชนม์ในปี ค.ศ. 1354 โดยกลุ่มขุนนางที่สนับสนุนพวกมองโกล และในค.ศ. 1388 อี ซ็อง-กเย ได้ร่วมมือกับชเวย็อง (최영, 崔瑩) ยึดอำนาจจากขุนนางฝ่ายมองโกล ในปีเดียวกันนั้นเองพระจักรพรรดิหงหวู่มีรับสั่งจะส่งทัพจีนมาตั้งมั่นที่มณฑลซังซอง ชเวย็องและพระเจ้าอู (우왕, 禑王) เห็นว่าควรส่งทัพไปรุกรานราชวงศ์หมิงเป็นการต่อต้าน แต่อี ซ็อง-กเย เห็นว่าไม่ควรทำ เพราะราชวงศ์หมิงขณะนั้นมีความแข็งแกร่ง เกาหลีไม่อาจจะสู้ได้ เมื่อเดินทัพถึงเกาะวีฮวา (위화도, 威化島) บนแม่น้ำยาลู อี ซ็อง-กเย ก็เปลี่ยนใจ หันทัพกลับมาเมืองแคซ็องกระทำรัฐประหารสังหารชเวย็องเสีย แล้วตั้งพระเจ้าชาง (창왕, 昌王) พระโอรสของพระเจ้าอูเป็นกษัตริย์แทน แต่ในปี ค.ศ. 1389 ก็ถอดพระเจ้าชางลงแล้วสำเร็จโทษไปพร้อมกับพระเจ้าอูด้วยข้อหาเป็นเชื้อพระวงศ์ที่ไม่แท้จริง แล้วยกพระเจ้าคงยาง (공양왕, 恭讓王) ขึ้นเป็นกษัตริย์หุ่นเชิดแทน