อี ซ็อง-กเย เมื่อได้อำนาจแม้แล้วก็ทำการปฏิรูปการปกครองเสียใหม่ โดยยึดที่ดินจากกลุ่มขุนนางมองโกลเก่ามาทั้งหมดให้กลายเป็นของราชสำนักผ่านทางกฎหมายที่ดินใหม่เพื่อกำจัดอำนาจของกลุ่มขุนนางมองโกลเก่าซึ่งมีที่ดินในครอบครองเป็นฐานอำนาจจำนวนมาก[1] ขุนนางจะมีที่ดินต่อเมื่อราชสำนักให้มาเท่านั้น และอี ซ็อง-กเย ยังยกเลิกศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำอาณาจักร และยกลัทธิขงจื๊อขึ้นมาแทนที่ อี ซ็อง-กเย ต้องเผชิญกับการต่อต้านของขุนนางและปราชญ์ขงจื๊อที่ต่อต้านการเปลี่ยนราชวงศ์ใหม่ นำโดย จองมงจู (정몽주, 鄭夢周) ซึ่งอี ซ็อง-กเย ก็ได้ส่งบุตรชายของตน คือ ลีบังวอน (이방원, 李芳遠) ไปทำการลอบสังหารในค.ศ. 1392[2]

ในที่สุดด้วยการรบเร้าของสภาองคมนตรีและขุนนางทั้งหลาย ในค.ศ. 1392 อี ซ็อง-กเย ก็บังคับให้พระเจ้าคงยางสละราชบัลลังก์แล้วเนรเทศไปเมืองวอนจู ประกาศล้มเลิกราชวงศ์โครยอ ปราบดาภิเษกตนเองเป็นกษัตริย์ราชวงศ์ใหม่ อี ซ็อง-กเย ได้อาศัยหลักอาณัติสวรรค์ (Mandate of Heaven) ของจีนมาอธิบายการสิ้นสุดของราชวงศ์โครยอและการปราบดาภิเษกของตนเอง ซึ่งไม่เคยมีมาก่อนในเกาหลี[3] ในค.ศ. 1393 พระเจ้าแทโจทรงส่งทูตไปยังกรุ่งปักกิ่งเพื่อขอพระราชทานการรับรองจากพระจักรพรรดิหงหวู่ และให้ทรงเลือกชื่อราชวงศ์ใหม่ระหว่าง ฮวาย็อง และ โชซ็อน ซึ่งพระจักรพรรดิหมิงก็ทรงเลือกชื่อ "โชซ็อน"[4] อย่างไรก็ตาม ราชวงศ์หมิงยังคงไม่รับรองราชวงศ์ใหม่นี้ของเกาหลีจนกระทั่งรัชสมัยของพระเจ้าแทจงใน ค.ศ. 1394 พระเจ้าแทโจก็สำเร็จโทษพระเจ้าคงยางพร้อมกับพระราชวงศ์ที่เหลือ

เป็นธรรมเนียมของราชวงศ์ใหม่ของเกาหลีที่จะย้ายเมืองหลวง ด้วยความช่วยเหลือของพระภิกษุมูฮัก (무학, 無學) พระสหายแต่พระเยาว์ผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ย[5] พระเจ้าแทโจจึงย้ายไปเมืองฮันยัง (한양, 漢陽) และเริ่มสร้างเมืองหลวงแห่งใหม่เมื่อค.ศ. 1394 ดำเนินการก่อสร้างกำแพงสิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ ซึ่งออกแบบโดยช็อง โด-จ็อน (정도전, 鄭道傳) ปราชญ์ขงจื๊อและขุนนางคนสำคัญของพระเจ้าแทโจ ในค.ศ. 1395 พระเจ้าแทโจเปลี่ยนชื่อเมืองเป็นฮันซ็อง (한성, 漢城) ช็อง โด-จ็อนตั้งชื่อพระราชวังแห่งใหม่ให้ว่า พระราชวังคย็องบก (경복궁, 景福宮) ซึ่งสร้างเสร็จใน ค.ศ. 1394 และย้ายราชสำนักไปอยู่ที่เมืองฮันซ็องเป็นการถาวรในปีนั้นเอง