ความก้าวหน้าเรื่องการเขียนภาพก็คืบไปเพียงเล็กน้อยระหว่างฤดูหนาวของปี ค.ศ. 1883 เพราะเวอร์จินียุ่งอยู่กับงานด้านสังคม และยังไม่มีความต้องการที่จะนั่งนิ่งเป็นแบบให้เขียนภาพ เวอร์จินีเสนอให้ซาร์เจนท์เดินทางไปเยี่ยมที่คฤหาสน์ในบริตานีในเดือนมิถุนายน ที่ซาร์เจนท์ทำการเตรียมงานเขียนโดยการร่างภาพด้วยดินสอ, สีน้ำ และสีน้ำมัน[8] ซาร์เจนท์ได้ภาพสำหรับเตรียมเขียนมาราวสามสิบภาพ เช่นภาพร่างสีน้ำมัน “มาดามโกโทรดื่ม” (พิพิธภัณฑ์อิซาเบลลา สจวต การ์ดเนอร์) เป็นภาพด้านข้างเปลือยไหล่ชูแก้วเหล้าบนฉากหลังที่มืด แต่เป็นภาพที่ใช้ฝีแปรงที่หยาบและเป็นภาพที่ไม่เป็นทางการ

แม้ในบ้านที่ชนบทก็เช่นเดียวกับในปารีสเวอร์จินีก็ยังคงมีภารกิจเกี่ยวกับกิจการในสังคม นอกไปจากการที่จะต้องดูแลลูกสาวอายุสี่ขวบ, มารดา, แขกของบ้าน และผู้ทำงานในบ้าน ซาร์เจนท์บ่นถึง “ความงามอันเขียนไม่ได้และความเกียจคร้านอันพรรณาได้ยากของมาดามโกโทร”[9]