ภาษาชาการทายเป็นภาษากลุ่มเตอร์กิกที่พัฒนาขึ้นเมื่อปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15[8]:143 อยู่ในสาขาการ์ลุกของภาษากลุ่มเตอร์กิก เคยทำหน้าที่เป็นภาษากลางในเอเชียกลาง ซึ่งมีศัพท์และวลีภาษาอาหรับและเปอร์เซียจำนวนมาก

Mehmet Fuat Köprülü แบ่งช่วงเวลาของภาษานี้ได้ดังนี้:[10]

1. ชากาทายตอนต้น (คริสต์ศตวรรษที่ 13–14)
2. ก่อนคลาสสิก (ครึ่งแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 15)
3. คลาสสิก (ครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 15)
4. หลังคลาสสิก (คริสต์ศตวรรษที่ 16)
5. เสี่อมถอย (คริสต์ศตวรรษที่ 17–19)