ยังมีมาตราอื่นที่ศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคหรือศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนไม่ใช้อย่างเป็นทางการ ทว่ามีองค์การอื่นใช้ เช่น องค์การบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติ ตัวอย่างเช่น "ดัชนีพลังงานจลน์เบ็ดเสร็จ" (Integrated Kinetic Energy index) ซึ่งวัดศักย์ทำลายล้างของคลื่นพายุซัดฝั่ง มีระดับตั้งแต่หนึ่งถึงหก โดยหกมีศักยะทำลายล้างสูงสุด[24]

"พลังงานพายุหมุนสะสม" (accumulated cyclone energy; ACE) เป็นมาตราที่องค์การบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติและหน่วยงานอื่นใช้เพื่อแสดงกัมมันตภาพของพายุหมุนเขตร้อนลูกหนึ่ง ๆ ซึ่งอยู่นอกเหนือกำลังพายุหมุนเขตร้อนและฤดูกาลพายุหมุนเขตร้อนทั้งหมด[25] โดยคำนวณโดยนำความเร็วลมใกล้ศูนย์กลางของพายุหมุนเขตร้อนกัมมันต์ทุกลูก (ความเร็วลมตั้งแต่ 35 น็อตขึ้นไป) ที่ระยะห่าง 6 ชั่วโมงยกกำลังสอง จำนวนดังกล่าวปกติถูกหารด้วย 10,000 เพื่อให้คำนวณต่อได้ง่ายขึ้น หน่วยของ ACE คือ 104 น็อต2 และสำหรับใช้เป็นดัชนี มีการสันนิษฐานหน่วย[25] นอกจากนี้ อาจคำนวณโดยใช้ความเร็วลมยกกำลังสาม ซึ่งเรียก ดัชนีการสลายกำลัง (Power Dissipation Index หรือ PDI)[26]

"ดัชนีความรุนแรงเฮอริเคน" (Hurricane Severity Index; HSI) เป็นอีกมาตราหนึ่งที่มีการใช้และจัดความรุนแรงของพายุหมุนเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนโดยอาศัยทั้งความรุนแรงและขนาดของสนามลม[27] HSI กำหนดให้มี 0 ถึง 50 แต้ม โดยแบ่งเป็นความรุนแรงของพายุหมุนเขตร้อนสูงสุด 25 แต้ม และขนาดสนามลมสูงสุด 25 แต้ม[27] การให้แต้มเป็นแบบอัตราเลื่อน โดยแต้มส่วนใหญ่สงวนไว้สำหรับแรงเฮอริเคนและสนามลมขนาดใหญ่[27]