การพิจารณาถึงปัจจัยที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ประเภทนี้มีหลายปัจจัยแตกต่างกันไป บางคนแย้งว่าแรงจูงใจไม่มากก็น้อยเกี่ยวข้องกับการแก้แค้น[25] ในขณะที่อีกความเห็นแย้งว่าการกลั่นแกล้งข่มเหงรังแก (Bullying) เป็นสาเหตุของปัญหา และบางครั้งมือปืนกราดยิงก็เคยเป็นเหยื่อของการกลั่นแกล้งไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม[26] ยังมีความเห็นอื่น ๆ อีก เช่น กรอสแมน และ เดเกโตนา แย้งว่าการเผยแพร่ภาพของความรุนแรงในวัฒนธรรมสมัยใหม่เป็นสาเหตุของปรากฏการณ์นี้[27] ข้อเสนออีกข้อคือการตีความมุมมองของโลกตามรูปแบบของภววิทยาโดยที่ยังมีสติหรืออยู่ในระดับจิตใต้สำนึก ก็ถูกนำมาอธิบายปรากฏการณ์นี้[28] โดยผู้ที่เสนอแนวคิดนี้ระบุว่ามือปืนกราดยิงอาศัยอยู่ในโลกของเหยื่อและผู้ตกเป็นเหยื่อ ซึ่งอาจจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งหมด ในโลกของภววิทยานั้นไม่มีการแบ่งแยกระหว่างความเมตตา มิตรภาพ หรือการปะปนกันของความดีและความชั่ว การตีความโลกของพวกเขาอาจจะเกิดจากการโดนกลั่นแกล้งหรือจิตนภาพที่รุนแรง (อาจเป็นความหลงไหลในความรุนแรงบนภาพยนตร์ หนังสือ หรือวีดีโอเกม) แต่การตีความแบบสัมบูรณ์ขับเคลื่อนให้พวกเขาก่อเหตุในการฆ่าและก้าวไปสู่ความตาย

ในหนังสือ The Psychology of the Active Killer แดเนียล โมเดล ได้เขียนเอาไว้ว่า "โลกที่คิดขึ้นโดยมือปืนกราดยิงนั้น เป็นการต่อสู้กัน (วิภาษวิธี) ในด้านมืดระหว่างการเป็นเหยื่อและการตกเป็นเหยื่อ ซึ่งภววิทยาที่เสื่อมถอยของเขามีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อย จนเหมือนไม่มีขอยุติ พวกเขาเป็นทั้งสองประเภท โดดเดี่ยวและเด็ดขาด และขาดคำอธิบายในโลกของพวกเขา ด้วยตรรกะที่แปลกประหลาดที่คลับเคลื่อนวิภาษวิธีทำให้เกิดการอนุมานที่รุนแรง: ในโลกของเหยื่อและผู้ตกเป็นเหยื่อ ความสำเร็จหมายถึงการตกเป็นเหยื่อ"[28]