อักษรทิเบตเป็นอักษรแสดงเสียงซึ่งได้รับการคิดขึ้นมาในคริสต์ศตวรรษที่ 7 เพื่อแสดงเสียงภาษาทิเบตในสมัยนั้น แต่เสียงอ่านภาษาทิเบตในปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงจากเดิมไปมาก ในขณะที่อักษรยังเขียนเหมือนเดิมอยู่ ดังนั้นเมื่อพยายามเขียนภาษาทิเบตโดยใช้อักษรโรมันจึงมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างการถอดอักษรกับการถอดตามเสียง ระบบการถอดอักษรไวลีนี้เป็นวิธีทับศัพท์โดยการถอดอักษรทิเบตโดยตรง เน้นการถอดอักษรให้เห็นรากศัพท์มากกว่าที่จะแสดงเสียงอ่านจริง ต่างจากระบบพินอินทิเบตที่ถอดตามเสียงโดยอิงสำเนียงลาซ่าเป็นมาตรฐาน