ระเบิดบิน วี-1 (เยอรมัน: Vergeltungswaffe 1 "Vengeance Weapon 1"[lower-alpha 1])ยังเป็นที่รู้จักกันในฝ่ายสัมพันธมิตรคือ buzz bomb, หรือ doodlebug และในเยอรมนี เรียกกันว่า Kirschkern (หินเชอร์รี่) หรือ Maikäfer(maybug) เป็นขีปนาวุธร่อนรุ่นแรกและถูกผลิตขึ้นเป็นเพียงเครื่องบินที่ใช้ไอพ่นเป็นพลังงานวี-1 เป็นรุ่นแรกที่ถูกเรียกกันว่า ตระกูล"อาวุธล้างแค้น" (อาวุธ-วี หรือ Vergeltungswaffen)ที่ถูกออกแบบเพื่อการทิ้งระบิดลงใส่กรุงลอนดอน มันได้ถูกพัฒนาขึ้นที่ศูนย์วิจัยกองทัพ Peenemünde ในปี ค.ศ. 1939 โดยลุฟท์วัฟเฟอ(กองทัพอากาศเยอรมัน)ของนาซีเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในช่วงระหว่างการเริ่มต้นพัฒนาขึ้นได้เป็นรู้จักกันโดยชื่อรหัสว่า "หินเชอร์รี่" เนื่องจากแนวพิสัยที่จำกัด ขีปนาวุธวี-1 ถูกยิงเข้าสู่อังกฤษจากฐานยิงตามแนวชายฝั่ง​ฝรั่งเศส(ปาด-เดอ-กาแล)และชายฝั่งเนเธอร์แลนด์ วี-1 ได้ถูกยิงเข้าสู่ลอนดอนเป็นครั้งแรก เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1944 หนึ่งสัปดาห์หลัง(ได้รับการกระตุ้นโดย)การยกพลขึ้นบกยุโรปของฝ่ายสัมพันธมิตรที่ประสบความสำเร็จ ที่สุดยอด, จำนวนมากกว่าร้อยลำของวี-1 ต่อวันได้ถูกยิงไปยังทางตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ จำนวนทั้งหมด 9,521 ลำ ได้ถูกลดน้อยลงเพราะฐานถูกบุกรุกจนกระทั่งเดือนตุลาคม ค.ศ. 1944 เมื่อฐานวี-1 แห่งสุดท้ายในแนวพิสัยไปที่บริเตนได้ถูกบุกรุกโดยกองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตร หลังจากนั้น วี-1 ได้ถูกนำไปใช้ที่ท่าเรือแอนต์เวิร์ป และเป้าหมายอื่นๆในเบลเยียม ด้วยจำนวน 2,448 ลำของวี-1 ที่ถูกยิง การโจมตีได้หยุดลงเพียงหนึ่งเดือนก่อนที่สงครามในยุโรปจะสิ้นสุดลง เมื่อฐานยิงแห่งสุดท้ายในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำได้ถูกบุกรุก เมื่อวันที่ 29 มีนาคม ค.ศ. 1945ฝ่ายอังกฤษได้ปฏิบัติการเตรียมความพร้อมในการป้องกันทางอากาศ รวมทั้งปืนต่อต้านอากาศยาน และเครื่องบินรบขับไล่ เพื่อสกัดกั้นระเบิดก่อนที่จะไปถึงเป้าหมายซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปฏิบัติการหน้าไม้ ในขณะที่ฐานยิงและโรงคลังเก็บจรวดวี-1 ในใต้ดินได้ตกเป็นเป้าหมายของการทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์