ราชวงศ์เซาเตเลวูร์ (โปนเปย์: Mwehin Sau Deleur, "สมัยเจ้าเหนือหัวแห่งเตเลวูร์" อาจสะกด Chau-te-leur ก็ได้)[1] เป็นหน่วยการปกครองแรกที่สามารถรวมผู้คนของเกาะโปนเปย์ ปกครองระหว่าง ค.ศ. 1100[2] จนถึงประมาณ ค.ศ. 1628[note 2] โดยเป็นสมัยที่อยู่ระหว่าง มเวอินกาวา หรือ มเวอิน อารามัส (สมัยแห่งการสร้างหรือสมัยแห่งผู้คน) และ มเวอินนาน-มวาร์กิ[1] เดิม เตเลวูร์เป็นชื่อโบราณของโปนเปย์ อันเป็นรัฐที่ตั้งเมืองหลวงของสหพันธรัฐไมโครนีเซีย[7]ตำนานโปนเปย์เล่าว่าผู้ปกครองเซาเตเลวูร์มีต้นกำเนิดจากต่างพื้นที่ และรูปร่างของพวกเขาก็ต่างกับชาวโปนเปย์พื้นเมือง การปกครองรวมศูนย์แบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของเซาเตเลวูร์ถูกอธิบายในตำนานว่าการกดขี่ได้เพิ่มเติมมากขึ้นเมื่อผ่านไปหลาย ๆ รุ่น มักมีข้อเรียบร้องไม่สมเหตุสมผลและเป็นภาระของประชาชน รวมถึงการมีพฤติการณ์ละลาบละล้วงต่อเทพของชาวโปนเปย์ ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กับชาวโปนเปย์เป็นอย่างยิ่ง ราชวงศ์เซาเตเลวูร์สิ้นสุดลงจากการรุกรานของอิโซเกเลเก็ล ชาวต่างชาติกึ่งตำนานอีกคนหนึ่ง ที่เข้ามาแทนที่การปกครองขจองเซาเตเลวูร์ในระบบนาน-มวาร์กิส ที่เน้นการกระจายอำนาจ ซึ่งยังคงอยู่ในปัจจุบัน[8][9]