อิโซเกเลเก็ลพิชิตการปกครองของเซาเตเลวูร์ ด้วยการรุกรานเกาะโปนเปย์จากโกชาเอ หรือดินแดนในตำนานกาเตาตะวันออก มีหลักฐานที่แตกต่างกันมากที่อธิบายเหตุการณ์ก่อนและระหว่างการรุกรานเกาะโปนเปย์ โดยพบว่ามีหลักฐาน 13 ชิ้นที่มีการเผยแพร่ ในตำนานฉบับส่วนมากกล่าวถึงการปกครองของเซาเตเลวูร์ที่กดขี่ผ่านระบบสังคมรวมศูนย์ นอกจากนี้เจ้าเหนือหัวยังละเมิดเทพสายฟ้านานซัปเว ส่งผลให้เกิดจุดจบของราชวงศ์ในที่สุด[7][12][14][15][16][17]

เทพสายฟ้านานซัปเวมีความสัมพันธ์เป็นชู้กับภรรยาของเจ้าเหนือหัวเซาเตเลวูร์ เจ้าเหนือหัวเซาเตเลวูร์จึงออกเดินทางเพื่อตามจับนานซัปเวด้วยความโกรธ ผู้ปกครองยังใช้การมีความสัมพันธ์นี้ในการปราบปรามการบูชานานซัปเว ตำนานบางฉบับยังกล่าวถึงผู้ปกครองยังทำให้บรรดาเทพโปนเปย์องค์อื่นโกรธและปลดนักบวชชั้รสูงซาวุมที่ทำนายความหายนะของเซาเตเลวูร์ การกระทำทั้งหมดนี้ทำให้เทพ มนุษย์และสัตว์ไม่พอใจ[1][7][18][19] เทพนานซัปเวออกจากโปนเปย์เพื่อเดินทางไปยังโกชาเอ (กาเตา) ช่วงหลบหนี พระองค์ได้ทำให้มนุษย์เป็นหมัน ซึ่งเป็นคนในตระกูลติปเว็นปานเมย์ของเขาตั้งครรภ์ ด้วยการให้กินมะนาวเขียว การร่วมความสัมพันธ์ที่ผิดประเวณีดังกล่าวก่อให้เกิดบุคคลกึ่งเทพอย่างอิโซเกเลเก็ล ผู้ซึ่งอยู่ในครรภ์ แต่รู้ถึงชะตากรรมการแก้แค้นของเขา[6][7][12][14][16][17][18][20][21] เมื่อเติบใหญ่ เขาได้ล่องเรือไปกับชาย หญิงและเด็กจำนวน 333 คน โดยมีจุดมุ่งหมายลับเพื่อพิชิตโปนเปย์[4][5][6][14][16][17][20] เมื่อลงเรือมีการบูชายัญมนุษย์ อันเป็นพิธีกรรมที่แพร่หลายในวัฒนธรรมพอลินีเซีย แต่พบได้น้อยมากในประวัติศาสตร์โปนเปย์[7] ในระหว่างการเดินทางสู่นันมาโตล เขาได้รับมอบเมล็ดสาเกจากหัวหน้าของแอนต์อะทอลล์ ในวัฒนธรรมของพวกเขา มื้ออาหารที่มีเมล็ดสาเกเป็นมื้ออาหารของนักรบที่กำลังเข้าสู่สงคราม และการมอบครั้งนี้ก็เป็นการเชื้อเชิญเพื่อทำสงครามกับเซาเตเลวูร์ ระหว่างที่อยู่บนแอนต์อะทอลล์ เขามีความสัมพันธ์คู่รักกับหญิงท้องถิ่น แสดงให้เห็นถึงการที่เขาตั้งใจมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับชาวโปนเปย์และต่อต้านเซาเตเลวูร์เท่านั้น[1]

จากตำนานหลายฉบับกล่าวว่าสงครามเกิดขึ้นที่นันมาโตล หลังจากที่การเล่นระหว่างเด็กท้องถิ่นกับเด็กจากเรือแคนูของอิโซเกเลเก็ลขยายเป็นการต่อสู้กัน[14] ในตำนานฉบับอื่นกล่าวว่า ผู้ช่วยของเขายั่วนักรบท้องถิ่นที่จุดนัดพบที่ตระเตรียมไว้ก่อน[19] อีกฉบับหนึ่งกล่าวว่าอิโซเกเลเก็ลได้เริ่มการจลาจลหลังจากได้รับความไว้วางใจจากเจ้าบ้าน[22] และได้รับความช่วยเหลือจากคนท้องถิ่นที่ถูกกดขี่[12][17] บางฉบับกล่าวว่าหลังจากที่อิโซเกเลเก็ลเห็นป้อมปราการที่นันมาโตล แล้วต้องการถอนตัว แต่ได้รับการช่วยเหลือจากหญิงที่ถูกรังเกียจจากครอบครัวผู้ปกครอง[23] ในอีกฉบับหนึ่งกล่าวว่านักรบของอิโซเกเลเก็ลได้รับความช่วยเหลือจากอาวุธที่ถูกซ่อนที่ปรากฎออกมาให้เห็นในขณะนั้น[19]

กระแสของสงครามพลิกกลับไปมาอยู่หลายครั้ง แต่จบด้วยการที่เซาเตเลวูร์ถอนทหารออกจากเกาะโปนเปย์[7] ตำนานกล่าวว่าสงครามจบลงเมื่อเซาเตเลวูร์อย่างเซาเต็มโวลถอนทัพขึ้นไปบนแนวเขาสู่ลำธาร จากนั้นเขากลายร่างเป็นหลาและยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน อิโซเกเลเก็ลสถาปนาตนเป็นนาน-มวาร์กิส และครองอำนาจที่นันมาโตลเหมือนกับราชวงศ์เซาเตเลวูร์ที่ปกครองมาก่อนเขา[7][8][14]