ลักษมีบาอี รานีแห่งฌานสี (อักษรโรมัน: Lakshmibai, Rani of Jhansi,  pronunciation (วิธีใช้·ข้อมูล) ; 19 พฤศจิกายน 1828 — 18 มิถุนายน 1858)[1][2] เป็นพระบรมราชินี มหารานีแห่งฌานสี รัฐมหาราชามราฐา จากปี 1843 ถึง 1853 ในฐานะพระราชินีในมหาราชาคงคาธร ราว[3] พระนางเป็นหนึ่งในผู้นำการกบฎอินเดียปี 1857 และกลายมาเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของการต่อต้านจักรวรรดิอังกฤษในอินเดียมหารานีสิ้นพระชนม์ราววันที่ 17 มิถุนายนใกล้กับป้อมควาลิยัร หลังกองพลฮัสซาร์ที่แปดของกองทัพจักรวรรดิอังกฤษ นำโดยกัปตันเฮเนียจ เข้าทะลวงกองพลภายใต้การนำของลักษมีบาอี และสังหารทหารอินเดียมากกว่า 5,000 นาย[4] จากนั้นจึงพุ่งตรงไปยังจุดบัญชาการที่รานีประทับอยู่ ข้อมูลที่อ้างโดยผู้เห็นเหตุการณ์ระบุว่ารานีลักษมีบาอีนำเครื่องทรงโสวัรขึ้นสวม พยายามต่อสู้กับแต่ได้รับบาดแผลเลือดไหลนองอยู่ริมทาง ก่อนจะถูกทหารอีกนายสังหารด้วยปืนคาร์ไบน์[5][6] หลังจากนั้นสามวัน กองทัพจักรวรรดิสามารถเข้ายึดครองควาลิยัรได้ ฮิวจ์ โรส (Hugh Rose) ระบุในรายงานการรบครั้งนี้ว่ารานีลักษมีบาอีเป็นผู้ที่ "โฉมงาม, ฉลาดเฉลียว และ งดงาม" และระบุว่าเป็น "ผู้นำฝั่งอินเดียที่อันตรายที่สุด"[7][8][9][10]ในปี 2011 นิตยสารไทม์ขึ้นขื่อลักษมีบาอีเป็นหนึ่งใน "สิบอันดับภรรยาโคตรโหด" (Top Ten Badass Wives) ตลอดกาล[11]