รายการพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงสูงสุดเป็นเพียงพายุดีเปรสชัน โดยอาจเป็นพายุที่มีรหัสเรียกตามหลังด้วยตัวอักษร W โดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม หรืออาจได้รับชื่อท้องถิ่นจากสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) แต่ไม่ถูกตั้งชื่อตามเกณฑ์ของกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ซึ่งหน่วยงานดังกล่าวระบุเพียงแต่คำว่า TD (Tropical Depression) หรือพายุดีเปรสชันเท่านั้น

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 04W

• วันที่ 10 พฤษภาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวชึ้นทางตะวันออกของหมู่เกาะมาเรียนา ก่อนที่กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นจะปรับระดับหย่อมดังกล่าวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันในช่วงปลายของวัน[134] หลังจากนั้นไม่นานศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ออกประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนตามมา[135]
• วันที่ 12 พฤษภาคม มีการสังเกตพบการหมุนเวียนลมอย่างรวดเร็วใกล้กับศูนย์กลางของมัน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมจึงได้เริ่มออกคำแนะนำให้กับระบบ และให้รหัสเรียกขานว่า 04W[136] ประมาณสิบสองชั่วโมงต่อมา ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมรายงานว่า 04W มีความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อน โดยจากภาพถ่ายดาวเทียมแสดงให้เห็นถึงศูนย์กลางของพายุที่ดี[137] การติดตามเส้นทางเดินพายุพบว่าพายุมีทิศทางมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ และระบบเริ่มอ่อนกำลังลง เมื่อมันเริ่มเข้าสู่พื้นที่ที่มีปัจจัยไม่เอื้ออำนวย[138]
• วันที่ 14 พฤษภาคม ด้วยเหตุนั้น 04W จึงอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็ว และในที่สุดศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมจึงได้ออกคำแนะนำสุดท้ายให้กับระบบ เมื่อระบบพายุมีศูนย์กลางที่ยืดและกระจายออก เนื่องจากลมเฉือนที่พัดแรง[139]
• วันที่ 15 พฤษภาคม อย่างไรก็ตาม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นยังคงติดตามเส้นทางเดินพายุอยู่ จนมันสลายตัวไปในที่สุด[140]

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 7

วันที่ 4 มิถุนายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเริ่มติดตามเส้นทางเดินของพายุดีเปรสชันกำลังอ่อนที่ก่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือของแยป[141] อย่างไรก็ตาม ระบบได้ถูกดูดกลืนเข้าไปโดยพายุดีเปรสชันที่อยู่ใกล้กัน จนในที่สุดพายุดีเปรสชันลูกนั้นกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงมาลิกซีในวันรุ่งขึ้น[36]

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 9

ภายหลังจากที่พายุแคมีกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนแล้ว มีพายุดีเปรสชันอีกลูกหนึ่งก่อตัวขึ้นทางใต้ของฮ่องกงในรุ่งเช้าของวันที่ 17 มิถุนายน และสลายตัวไปเหนือชายฝั่งด้านตะวันออกของมณฑลกวางตุ้ง จีน ในวันต่อมา[142][143]

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 13

วันที่ 16 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันก่อตัวขึ้นเหนือทะเลจีนใต้ ระบบพายุยังคงมีกำลังอ่อนและได้เคลื่อนตัวขึ้นฝั่งประเทศเวียดนาม ก่อนจะสลายตัวไปในวันต่อมา

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 13W

วันที่ 20 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นระบุว่าพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นในทะเลจีนใต้ ต่อมาวันที่ 21 กรกฎาคม PAGASA ชี้ว่าระบบพายุเคลื่อนตัวเข้าสู่เขตพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ และได้รับชื่อว่า โจซี (Josie) เป็นภาษาตากาล็อกจากหน่วยงานดังกล่าว เป็นพายุลูกที่ 10 ที่ได้รับชื่อภายในพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ในฤดูกาลนี้ พายุดีเปรสชันเขตร้อนโจซีเคลื่อนที่เกือบขึ้นฝั่งที่เมืองซาอุด จังหวัดฮีลากังอีโลโคส ประเทศฟิลิปปินส์ โดยมันเคลื่อนตัวไปทางเหนือ และออกจากพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ไป ในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนที่ไปทางประเทศจีน พายุดีเปรสชันเขตร้อน 13W เกือบกลายเป็นพายุโซนร้อนที่ได้รับชื่อ แต่พายุดีเปรสชันเขตร้อนนั้นกลับไปไม่ถึงพายุโซนร้อน และถูกทำลายด้วยลมเฉือนที่สูงใกล้กับประเทศจีน โดยส่วนเศษที่หลงเหลือของ 13W นั้นมุ่งหน้าเข้าไปในแผ่นดินของประเทศจีน ก่อนที่จะสลายตัวไปอย่างสมบูรณ์

นับตั้งแต่การก่อตัวของพายุสองลูกก่อนหน้า สมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้มีกำลังแรงอย่างมากในประเทศฟิลิปปินส์ ในวันที่ 1 สิงหาคม มีผู้เสียชีวิตทั้งหมด 16 คนเนื่องจากอุทกภัยที่รุนแรง ขณะที่ความเสียหายถูกบันทึกไว้ที่ 4.66 พันล้านเปโซฟิลิปปินส์ (87.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 2.92 พันล้านบาท) ลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้นั้นมีกำลังแรงมาตั้งแต่พายุไต้ฝุ่นมาเรีย โดยมีการงดการเรียนการสอนในสถานศึกษาในเมโทรมะนิลาถึง 5 วันในเดือนกรกฎาคม นับเป็นครั้งที่สองในประวัติศาสตร์ตั้งแต่พายุไต้ฝุนเกดสะหนาที่พัดโจมตีเมโทรมะนิลาทำให้เกิดน้ำท่วมจากน้ำทะเลขึ้นสูงในปี พ.ศ. 2552[144]

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 16W

พายุดีเปรสชันกึ่งเขตร้อน 95W

วันที่ 4 สิงหาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้เริ่มติดตามพายุกึ่งโซนร้อนที่ก่อตัวขึ้นทางตะวันตกของเส้นแบ่งเขตวันสากล ต่อมาในวันรุ่งขึ้นพายุนี้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน[145]

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 24W

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 28

พายุดีเปรสชันก่อตัวขึ้นทางตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัดโอกินาวะ เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม สองวันต่อมามันได้พัดขึ้นฝั่งที่เซี่ยงไฮ้ และสลายตัวอย่างรวดเร็วเหนือมณฑลเจียงซู ในภาคตะวันออกของจีน[146][147][148]

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 30

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 29W

• วันที่ 19 กันยายน เศษความกดอากาศต่ำหลงเหลือที่มีความเกี่ยวข้องกับพายุเฮอร์ริเคนโอลิเวียเคลื่อนตัวเข้าสู่แอ่ง[149][150]
• วันที่ 21 กันยายน เศษความกดอากาศต่ำดังกล่าวก่อตัวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชัน และเคลื่อนที่โค้งไปทางตะวันตกอย่างช้า ๆ[151]
• วันที่ 24 กันยายน ระบบอ่อนกำลังลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำอีกครั้ง โดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นรายงานว่ามันสลายตัวไปแล้ว แต่ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมไม่ได้บอกเช่นนั้น[152][153]
• วันที่ 25 กันยายน ขณะที่ระบบเคลื่อนที่ไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ มันได้ทวีกำลังเป็นพายุดีเปรสชันอีกครั้ง
• วันที่ 26 กันยายน พายุดีเปรสชันได้รับรหัสเรียกว่า 29W[154] ระบบยังคงมีกำลังอ่อนอยู่เช่นเดิมและแสดงให้เห็นศูนย์กลางการไหลเวียนระดับต่ำ และพายุดีเปรสชันมีทิศทางเร่งไปทางเหนือเร็วขึ้น และหลังจากนั้นจึงเบนไปทางตะวันตก
• วันที่ 27 กันยายน ระบบได้พัฒนาไปเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนทางตะวันออกของญี่ปุ่น[155][156]

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 37

• วันที่ 19 ตุลาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเริ่มติดตามเส้นทางเดินของพายุดีเปรสชันบริเวณอ่าวไทย ส่วนกรมอุตุนิยมวิทยาออกประกาศกรมอุตุนิยมวิทยาว่า หย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณปลายแหลมญวนได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชัน[157]
• วันที่ 20 ตุลาคม พายุดีเปรสชันขึ่นฝั่งที่อำเภอกุยบุรีในเวลา 22:00 น. และอ่อนกำลังลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำ[158] และเคลื่อนตัวออกนอกแอ่งไป

พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 38

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 35W

วันที่ 25 ธันวาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นในทะเลฟิลิปปิน พายุลูกนี้เคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ และได้รับชื่อจาก PAGASA ว่า อุสมัน ("Usman") ต่อมาพายุอุสมันได้เคลื่อนตัวขึ้นฝั่งเป็นครั้งแรกในเกาะซามาร์ เขตซีลางังคาบีซายาอันในวันที่ 28 ธันวาคม จากนั้นจึงได้เคลื่อนตัวผ่านประเทศฟิลิปปินส์ไปปกคลุมเหนือบริเวณจังหวัดปาลาวันในช่วงสุดสัปดาห์ และตัวพายุได้อ่อนกำลังลงเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อนที่หลงเหลือ หลังจากเคลื่อนตัวผ่านประเทศฟิลิปปินส์ ต่อมาในวันที่ 30 ธันวาคม เศษของพายุอุสมันได้ถูกดูดซึมไปโดยหย่อมความกดอากาศต่ำกำลังแรง ซึ่งต่อมาหย่อมดังกล่าวได้พัฒนาขึ้นเป็นพายุโซนร้อนปาบึก[159]

ในขณะที่พายุอุสมันเคลื่อนตัวปกคลุมประเทศฟิลิปปินส์ พายุได้ทำให้เกิดฝนตกอย่างหนัก ทำให้เกิดแผ่นดินถล่มในหลายพื้นที่ มีผู้เสียชีวิต 155 คน และสร้างความเสียหายขึ้น 5.41 พันล้านเปโซฟิลิปปินส์ (103 ล้านดอลลาร์สหรัฐ)[160]

พายุดีเปรสชันเขตร้อน 36W

ในวันสิ้นปี มีพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางตอนใต้ของทะเลจีนใต้[161] โดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมได้ให้รหัส 36W กับพายุดีเปรสชัน[162] ต่อมาพายุดีเปรสชันดังกล่าว ได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อ ปาบึก (Pabuk) จาก RSMC โตเกียว กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นในวันขึ้นปีใหม่ พ.ศ. 2562 พร้อมได้รับรหัสพายุว่า 1901 ทำให้พายุนี้กลายเป็นพายุที่ได้รับชื่อเป็นลูกแรกของฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2562[163]