ศารทาปีฐ หรือ ศารทาบิฐ (อูรดู: แม่แบบ:URDU‎, นัสตาลิก แม่แบบ:Uninastaliq, เทวนาครี: शारदा पीठ, ศารทา: 𑆯𑆳𑆫𑆢𑆳 𑆥𑆵𑆜) เป็นซากปรักหักพังของโบสถ์พราหมณ์และวิทยาลัยโบราณ ตั้งอยู่ในอาฌาดจัมมูและกัศมีร์ ประเทศปากีสถาน ในช่างศตวรรษที่ 6 ถึง 12 ที่รี่เคยเป็นศูนย์กลางการศึกษากึ่งเทวาลัยที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอนุทวีปอินเดีย รวมถึงมีส่วนสำคัญต่ออักษรศารทาในอินเดียเหนือศารทาปีฐเป็นหนึ่งในมหาศักติปีฐ เทวสถานศักติที่มีความสำคัญ 18 แห่ง ศาสนิกชนฮินดูเชื่อว่าที่นี่เป็นที่ประดิษฐานพระหัตถ์ขวาของพระแม่สตีที่ร่วงหล่นลงมาบนโลก ศารทาปีฐเป็นหนึ่งในสามเทวสถานสำคัญที่จาริกของกัศมีรีปัณฑิต อีกสองแห่งคือมารตันทืสูรยมนเทียร และ อมรนาถมนเทียร[4]ศารทาปีฐตั้งอยู่ราว 150 กิโลเมตร (93 ไมล์) จากเมืองมุซัฟฟาราบาด[5] เมืองหลวงของเขตปกครองอาฌาดกัศมีร์ของปากีสถาน และ 130 กิโลเมตร (81 ไมล์) จากเมืองศรีนคร เมืองหลวงของชัมมูและกัศมีร์ของอินเดีย[6] และห่างไป 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) จากเส้นพรมแดนปกครองของสองประเทศ ปีฐตั้งอยู่ราว 1,981 เมตร (6,499 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล[7] ริมแม่น้ำนีลุม ในหมู่บ้านศารทา กลางหุบเขาหรมุข[8] เขาที่ซึ่งกัศมีรีปัณฑิตเชื่อว่าเป็นวิมานของพระศิวะ[9][10]