ศาสนาในประเทศมาเลเซีย ถือเป็นดินแดนพหุวัฒนธรรมและเป็นชาติที่ประกาศความเลื่อมใสและยอมรับการปฎิบัติตามความเชื่อทางศาสนา จากการสำรวจสำมะโนครัวประชากร พ.ศ. 2553 พบว่าประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลามร้อยละ 61.3 ศาสนาพุทธร้อยละ 19.8 ศาสนาคริสต์ร้อยละ 9.2 ศาสนาฮินดู 6.3 ศาสนาพื้นบ้านจีนและศาสนาอื่น ๆ เช่น ความเชื่อประจำเผ่า ศาสนาบาไฮ และความเชื่อพื้นเมืองรวมกันร้อยละ 3.4[1][2] มีประชากรจำนวนไม่มากที่ไม่เชื่อในพระเจ้า รัฐถูกวิพากษ์วิจารณ์จากองค์กรสิทธิมนุษยชนเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติต่อผู้ไม่เชื่อในพระเจ้า คณะรัฐมนตรีคนบางกล่าวไว้ว่า "เราจะไม่ถูกกฎเกณฑ์ศาสนาอื่น ๆ มาบังคับเราได้ตราบใดที่เราไม่ได้นับถือศาสนานั้น" (the freedom of religion is not the freedom from religion)[3][4]ประเทศมาเลเซียมีศาสนาอิสลามนิกายซุนนีสำนักชาฟีอีย์เป็นหลัก ส่วนนิกายอื่นโดยเฉพาะนิกายชีอะฮ์จะถูกรัฐบาลจำกัดอย่างเข้มงวด[5][6] รัฐธรรมนูญมาเลเซียระบุว่าเป็นรัฐโลกวิสัยและให้เสรีภาพในการนับถือศาสนา แต่ในขณะเดียวกันก็ไว้บัญญัติว่าศาสนาอิสลามเป็น "ศาสนาของสหพันธรัฐ" เป็นอัตลักษณ์ของสังคมมาเลเซีย[5][6]ชาวมาเลเซียเชื้อสายจีนโดยมากนับถือศาสนาพุทธนิกายมหายานและศาสนาพื้นบ้านจีน (รวมถึงลัทธิเต๋าและลัทธิขงจื๊อ) ขณะที่ชาวมาเลเซียเชื้อสายสยามแถบรัฐทางเหนือนับถือนิกายเถรวาท และชาวมาเลเซียเชื้อสายอินเดียโดยมากนับถือศาสนาฮินดู ส่วนศาสนาคริสต์มีอิทธิพลมากแถบมาเลเซียตะวันออกโดยไม่ยึดติดกับชาติพันธุ์ใด ๆ อย่างไรก็ตามแม้ชาติพันธุ์จะต่างกัน แต่การยอมรับความต่างทางศาสนานั้นมีอยู่ระดับหนึ่ง[7]