สมมติฐานของค็อค (อังกฤษ: Koch's postulates; /ˈkɔːx/)[2] เป็นเกณฑ์สี่ข้อที่ออกแบบมาเพื่อตั้งความสัมพันธ์แบบเป็นเหตุเป็นผลระหว่างจุลชีพหนึ่งๆ กับโรคใดโรคหนึ่ง สมมติฐาน (postulates) นี้ตั้งขึ้นโดยโรแบร์ต ค็อค และ ฟรีดดริช ลอฟเลอร์ ในปี 1884 โดยมีรากฐานมาจากแนวความคิดเดิมที่บรรยายไว้โดยเยค็อบ เฮนเล,[3] และถูกทบทวนและเผยแพร่โดยค็อคในปี 1890. ค็อคได้นำสมมติฐานนี้ไปใช้ในการอธิบายสมุฏฐานวิทยาของอหิวาตกโรคและวัณโรค แต่แนวคิดนี้ก็ได้ถูกนำไปใช้ปรับโดยทั่วไปกับโรคอื่น ๆ (generalised) ภายใต้ข้อถกเถียงมากมาย สมมติฐานนี้ตั้งขึ้นก่อนหน้าที่จะมีแนวคิดแบบสมัยใหม่ต่อการเกิดโรคของไมโครบซึ่งไม่สามารถใช้แนวคิดของค็อคในการอธิบายได้ เช่น ไวรัส ซึ่งเป็นปรสิตที่มีวงจรชีวิตที่ต้องอาศัยเซลล์เท่านั้นจึงจะมีชีวิตได้ และในกรณีของพาหะไม่แสดงอาการ แนวคิดของค็อคได้ถูกแทนที่หลัก ๆ ด้วยเกณฑ์ชุดอื่น ๆ เช่น เกณฑ์แบรดฟอร์ดฮิลล์เพื่อการศึกษาโรคติดต่อในสาธารณสุขยุคใหม่