ประวัติ ของ สำเนียงสะกอม

คำว่าสะกอม มาจากภาษามลายูผสมอาหรับคำว่า "สกาโฮม"سقوم (อ่านว่า เซอ-กาโฮม)และเพี้ยนเป็นสะกอมในภายหลัง โดยเชื่อว่าภาษาไทยถิ่นใต้สำเนียงสะกอมซึ่งเป็นภาษาที่ใช้ศัพท์สูงสันนิษฐานว่ามาจากการใช้ราชาศัพท์กับนายหัวเมือง คือ เจ้าขุนสะกอมไกร และมาจากภาษามลายูบ้าง[1]