นิทานเรื่องสุนัขจิ้งจอกกับองุ่นเปรี้ยวเป็นนิทานที่มีสัตว์เพียงตัวเดียวเป็นตัวเอกของเรื่อง มีฉบับภาษากรีกหลายฉบับและฉับภาษาละตินเพียงฉบับเดียวโดย Phaedrus (IV.3) ซึ่งสั้นและได้ใจความ

ด้วยความหิวโหย สุนัขจิ้งจอกพยายามจะไปให้ถึงพวกองุ่นที่อยู่บนเถาที่สูงแต่ไม่สามารถไปถึงได้ แม้จะกระโดดไปสุดกำลังแล้ว เมื่อสุนัขจิ้งจอกจากไป มันกล่าวว่า 'เจ้าพวงองุ่นเหล่านี้ยังไม่สุกเสียด้วยซ้ำ ข้าไม่ได้ต้องการองุ่นเปรี้ยวสักหน่อย' ผู้คนที่ดูแคลนสิ่งที่เขาไม่อาจเข้าถึงได้ควรจะนำเรื่องนี้ไปเป็นอุทาหรณ์[4]

ในฉบับของ La Fontaine's Fables นักวิจารณ์มาเรียนน์ มัวร์ [en]ได้เน้นการแดกดันในบรรทัดสุดท้าย "Better, I think, than an embittered whine".[5]

แม้ว่านิทานเรื่องนี้จะบรรยายพฤติการณ์อันเป็นอัตวิสัยทั้งสิ้น แต่สำนวนในภาษาอังกฤษ "องุ่นเปรี้ยว" ซึ่งมีที่มาจากเรื่องมักจะใช้สำหรับการดูถูกในเชิงอิจฉาริษยา สำนวนที่คล้ายกันในภาษาอื่นมีในยุโรปและเอเชีย[6][7] บางโดยบางครั้งกล่าวถึงผลไม้ชนิดอื่น ในช่วงคริสตศตวรรที่ 12 Peter Abelard กล่าวว่าฉบับที่สุนัขจิ้งจอกต้องการผลเชอร์รี่กลายเป็นสำนวน[8] ซึ่งได้รับการบันทึกไว้ในศตวรรษเดียวกันโดยนักประพันธ์ Aimeric de Peguilhan[9] ในฉบับของสแกนดิเนเวียสุนัขจิ้งจอกได้กล่าวถึง rowanberies เนื่องจากองุ่นไม่เป็นผลไม้ที่พบได้ในภูมิอากาศของประเทศทางเหนือของยุโรป[10] ในภาษารัสเซียมีสองสำนวนจากคำแปลต้นฉบับ La Fontaine โดย Ivan Krylov องุ่นเป็นสีเขียว "Green are the grapes" (Зелен виноград) เป็นการตอบสนองต่อการด้อยค่า[11] ส่วนคำแปลก่อนหน้าโดย Krylov ตาอาจมองเห็นแต่ฟันอาจไม่รู้รส "Eye may see but tooth not taste" (Хоть видит око, да зуб неймет) กลายเป็นสำนวน[12]