ในประเทศส่วนใหญ่ กองทัพแบ่งออกเป็น 3 เหล่าทัพ (military branches, service, armed service, หรือ military service) กองทัพบก กองทัพเรือ กองทัพอากาศ

หลายประเทศมีรูปแบบมาตรฐานของเหล่าทัพทางการทหาร 3 เหล่าทัพ บางประเทศยังมีการจัดหน่วยของกองกำลังไซเบอร์ (cyber force), บริการฉุกเฉิน (emergencies service), การแพทย์ (medical service), การส่งกำลังบำรุงทางทหาร (military logistics), กองทัพอวกาศ (space force), นาวิกโยธิน (marines) และหน่วยรบพิเศษ (special forces) เช่น คอมมานโด (commando) หรือหน่วยส่งทางอากาศ (airborne force) ซึ่งเป็นหน่วยติดอาวุธอิสระ ส่วนของหน่วยยามชายแดน (border guard) หรือหน่วยยามฝั่ง (coast guard) ในระดับชาติอาจเป็นหน่วยงานอิสระแยกออกมาจากเหล่าทัพ แม้ว่าในหลายประเทศหน่วยยามชายแดนหรือหน่วยยามฝั่งนั้นเป็นหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายของพลเรือนก็ตาม ในขณะที่หลายประเทศไม่มีกองทัพเรือด้วยเหตุผลด้านภูมิศาสตร์

ในกองทัพขนาดใหญ่ อาจจะมีวัฒนธรรมระหว่างเหล่าทัพที่แตกต่างกันไปอย่างมากในแต่ละเหล่าทัพ

ส่วนในประเทศที่มีขนาดเล็กส่วนใหญ่จะมีองค์กรเดียวในการจัดการกองทัพทุกเหล่าทัพในประเทศ โดยกองทัพบกในประเทศกำลังพัฒนามีแนวโน้มที่จะมีกำลังหลักเป็นทหารราบเป็นหลัก ในขณะที่กองทัพบกในประเทศพัฒนาแล้วมักจะมีหน่วยขนาดใหญ่กว่า มีอาวุธยุทโธปกรณ์ที่มีราคาสูงและใช้กำลังพลจำนวนไม่สูงมากในหน่วยทหารราบ

ในกองทัพตะวันตก กำลังรบร่วม (joint force) หมายถึงหน่วยหรือรูปแบบที่ประกอบไปด้วยตัวแทนของหน่วยรบจากสองหรือสามเหล่าทัพขึ้นไปประกอบกำลังร่วมกัน

กองกำลังรักษาความมั่นคงภายใน

ฌ็องดาร์เมอรี (gendarmerie), สารวัตรทหาร (military police) และกองกำลังความมั่นคง (security force) หรือกองกำลังที่มีศักยภาพเทียบเท่า เช่น กำลังกึ่งทหาร (paramilitary force), กองกำลังอาสาสมัคร (militia) กองกำลังภายใน (internal troop) และหน่วยยุทธวิธีตำรวจ (police tactical unit) เป็นการรักษาความมั่นคงภายในที่พบได้ทั่วไปในประเทศส่วนใหญ่บนโลก แต่พบไม่บ่อยในประเทศที่มีประวัติศาสตร์ใช้งานระบบกฎหมายจารีตประเพณีของอังกฤษและจ้างตำรวจพลเรือนในการบังคับใช้กฎหมาย และมีข้อจำกัดในการใช้กำลังทหารเพื่อช่วยเหลือกำลังตำรวจพลเรือน[lower-alpha 1]