หน้าไม้กล หรือ เหลียนหนู่ (จีน: 連弩; พินอิน: Lián Nǔ) เป็นที่รู้จักในอีกคำเรียกว่า หน้าไม้จูกัด หรือ จูเก๋อหนู่ (จีน: 諸葛弩; พินอิน: Zhūgě nǔ, ถอดเป็นอักษรโรมันได้อีกแบบว่า Chu-ko-nu) เนื่องจากมีความเกี่ยวข้องกับจูกัดเหลียง (ค.ศ. 181-234) นักยุทธศาสตร์ในยุคสามก๊ก เป็นหน้าไม้ที่ประดิษฐ์ในช่วงยุครณรัฐในประวัติศาสตร์จีนโดยการการรวมการเหนี่ยวธนู การบรรจุลูกธนู และการยิงธนูเข้าด้วยกันในกระบวนการเดียว หลักฐานทางโบราณคดีที่เก่าแก่ที่สุดของหน้าไม้กลถูกพบในรัฐฉู่ แต่ใช้ด้ามจับที่แตกต่างจากการออกแบบของราชวงศ์หมิงในภายหลังและเป็นที่รู้จักกันทั่วไปมากกว่า แม้ว่าหน้าไม้กลจะถูกใช้ตามช่วงเวลาส่วนใหญ่ของประวัติศาสตร์จีนจนถึงปลายยุคราชวงศ์ชิง แต่โดยทั่วไปหน้าไม้ถือว่าเป็นอาวุธที่ไม่ใช่ทางการทหาร เป็นอาวุธที่เหมาะสำหรับผู้หญิง ใช้ในการปกป้องครัวเรือนจากโจร และยังใช้ในการล่าสัตว์