เซี่ยน มีมาตั้งแต่ยุครณรัฐและถูกจัดตั้งขึ้นทั่วประเทศในสมัยราชวงศ์ฉิน[1][2] จำนวนอำเภอในเขตจีนแท้ (China proper) ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นจากราชวงศ์สู่ราชวงศ์ ครั้งที่จิ๋นซีฮ่องเต้ได้จัดระเบียบอำเภอใหม่หลังจากการรวมประเทศ ครั้งนั้นมีอำเภอประมาณ 1,000 แห่ง เมื่อถึงสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก จำนวนอำเภอได้เพิ่มขึ้นจนเกินกว่า 1,000 แห่ง ในสมัยราชวงศ์สุยมีประมาณ 1,400 อำเภอ ในสมัยนี้มีการยกเลิก เขตบัญชาการ หรือภาษาจีนเรียกว่า จวิ้น (郡 jùn) ซึ่งเป็นเขตการปกครองชนิดหนึ่งที่อยู่เหนืออำเภอ โดยถ่ายโอนการปกครองในบางจวิ้นไปสู่อำเภอ จำนวนอำเภอในปัจจุบันใกล้เคียงกับในช่วงปลายของราชวงศ์ชิงมาก การเปลี่ยนแปลงที่ตั้งและชื่ออำเภอต่าง ๆ ในประวัติศาสตร์จีนเป็นสาขาที่สำคัญในการศึกษาภูมิศาสตร์เชิงประวัติของจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษ 1960 ถึง 1980[ต้องการอ้างอิง]

จีนในยุคจักรวรรดิ อำเภอเป็นหน่วยการบริหารที่สำคัญเพราะเป็นโครงสร้างระบบราชการของจักรวรรดิที่อยู่ในระดับล่างสุด[ต้องการอ้างอิง] กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ อำเภอเป็นการปกครองระดับล่างที่สุดที่ระบบราชการลงไปถึง การปกครองที่อยู่ต่ำกว่าระดับอำเภอมักจะดำเนินการผ่านวิธีการที่ไม่เป็นทางการซึ่งจะแตกต่างกันไปในแต่ละราชวงศ์ ผู้ปกครองของอำเภอคือ เซี่ยนลิ่ง (县令, 縣令) หรือ เซี่ยนจ่าง (县长, 縣長) ภาษาอังกฤษใช้คำว่า "magistrate" ซึ่งดูแลทั้งการปฏิบัติงานประจำวันของอำเภอตลอดจนตัดสินคดีแพ่งและคดีอาญา