เมื่อพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศสมาเยือนฝรั่งเศสตอนใต้พร้อมกับพระมเหสีและพระราชมารดา อีซาแบลซึ่งเป็นพระราชินีม่ายของอดีตกษัตริย์อังกฤษย่อมคาดหวังว่าตนเองจะได้รับการปฏิบัติในระดับเดียวกับพระราชินีและพระราชชนนีแห่งฝรั่งเศส ทว่าสองขัตติยะนารีกลับทำเหมือนพระนางเป็นอากาศธาตุ อีซาแบลระอุไปด้วยความเดือดดาลเมื่อถูกปฏิบัติเหมือนเป็นข้าทาสและปฏิญาณว่าทั้งคู่จะต้องชดใช้ให้กับเรื่องนี้ เมื่อผู้มาเยือนย้ายเคลื่อนขบวนจากไปพระนางได้ขว้างปาข้าวของทุกอย่างที่คณะทิ้งไว้ออกไปนอกหน้าต่าง จากนั้นทรงขู่เข็ญสามีให้ก่อกบฏต่อกษัตริย์แห่งฝรั่งเศส กองทัพร่วมของอีซาแบลและสามีกับแรมงที่ 7 แห่งตูลูส บุตรเขยที่สมรสกับมาร์เกอรีตแห่งลุยซีนญ็องก่อกบฏต่อกษัตริย์ฝรั่งแต่ประสบความล้มเหลว

ในปี ค.ศ. 1241 พระเจ้าหลุยส์ที่ 9 ตัดสินใจตั้งพระอนุชาเป็นเจ้าเหนือหัวผู้ปกครองแคว้นทางตอนใต้ อีซาแบลซึ่งถูกบรรยายไว้ว่า "หลงตัวเอง เอาแต่ใจ และน่ารำคาญ" ถูกเชิญตัวไปที่ราชสำนักฝรั่งเศสพร้อมกับสามีเพื่อถวายคำสัตย์แห่งความจงรักภักดีต่ออัลฟงส์ พระอนุชาของพระเจ้าหลุยส์ซึ่งถูกตั้งเป็นเคานต์แห่งปัวตีเย ที่ราชสำนักอีซาแบลได้เดินหนีพระเจ้าหลุยส์โดยลากตัวสามีของตนออกไปด้วย ในวันที่ 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1242 ทั้งคู่ถูกบีบบังคับให้คุกเข่าขอความเมตตาจากกษัตริย์ อนาคตของทั้งครอบครัวตกอยู่ภายใต้คมหอกคมดาบด้วยการกระทำที่สิ้นคิดของพระนาง