อีซาแบลแห่งอ็องกูแลม (ฝรั่งเศส: Isabelle d'Angoulême; อังกฤษ: Isabella of Angoulême) (ค.ศ. 1186[1]/1188[2] – 4 มิถุนายน ค.ศ. 1246) เป็นสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษโดยทรงเป็นพระมเหสีคนที่สองของพระเจ้าจอห์น ตั้งแต่ ค.ศ. 1200 กระทั่งพระเจ้าจอห์นสิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1216 พระองค์ยังดำรงยศเป็นเคาน์เตสแห่งอ็องกูแลมตามสิทธิ์ของตนเอง ตั้งแต่ ค.ศ. 1202 จนถึง ค.ศ. 1246พระองค์มีพระโอรสธิดากับกษัตริย์แห่งอังกฤษ 5 คน หนึ่งในนั้นคือพระเจ้าเฮนรี่ที่ 3 ต่อมาในปี ค.ศ. 1220 อีซาแบลได้สมรสกับอูกที่ 10 แห่งลุยซีนญ็อง เคานต์แห่งลามาร์ช ทั้งคู่มีบุตรธิดาด้วยกัน 9 คนในปี ค.ศ. 1241 อีซาแบลถูกกล่าวหาว่าวางแผนสมคบคิดต่อต้านพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศส หลังถูกบลังกาแห่งกัสติยา พระมารดาที่ทรงเกลียดจับใจของกษัตริย์ฝรั่งเศส[3] ดูแคลนต่อหน้าสาธารณชน ในปี ค.ศ. 1244 อีซาแบลถูกกล่าวหาว่าพยายามวางยาพิษกษัตริย์ เพื่อหลีกหนีการจับกุมพระองค์ได้ลี้ภัยไปบวชที่วิหารฟงเตฟรูและสิ้นพระชนม์ที่นั่นในอีกสองปีต่อมา แต่ยังไม่หลักฐานยืนยันว่าพระองค์วางยาพิษกษัตริย์จริงหรือไม่