เมนูนำทาง
เครือข่ายอวกาศห้วงลึก
ย่านความถี่ที่ถูกใช้ในการสื่อสารระหว่างโลกกับยานสำรวจอวกาศคือความถี่ย่านเอสแบนด์ (S-Band), เอกซ์แบนด์ (X-Band) และล่าสุดคือย่านเคเอแบนด์ (Ka-Band) โดยสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ หรือ ITU ได้กำหนดรูปแบบมาตรฐานของย่านความถี่อวกาศห้วงลึก (Deep Space Bands) และย่านความถี่ใกล้อวกาศ (Near Space Bands) ดังแสดงในตารางด้านล่าง โดยคลื่นส่ง (up-link) คือการส่งข้อมูลจากโลกไปยังอวกาศ และคลื่นรับ (down-link) คือการส่งข้อมูลจากอวกาศกลับมายังโลก ความถี่แสดงในหน่วยเมกะเฮิรตซ์ (MHz)[11]
| ย่านความถี่กำหนด | ย่านความถี่อวกาศห้วงลึก (สำหรับการสื่อสารที่ระยะทางมากกว่า 2 ล้านกิโลเมตรจากโลก) | ย่านความถี่ใกล้อวกาศ (สำหรับการสื่อสารที่ระยะทางน้อยกว่า 2 ล้านกิโลเมตรจากโลก) | ||
|---|---|---|---|---|
| คลื่นส่ง (up-link) | คลื่นรับ (down-link) | คลื่นส่ง (up-link) | คลื่นรับ (down-link) | |
| เอสแบนด์ (S-Band) | 2,110 – 2,120 MHz | 2,290 – 2,300 MHz | 2,025 – 2,110 MHz | 2,200 – 2,290 MHz |
| เอกซ์แบนด์ (X-Band) | 7,145 – 7,190 MHz | 8,400 – 8,450 MHz | 7,190 – 7,235 MHz | 8,450 – 8,500 MHz |
| เคเอแบนด์ (Ka-Band) | 34,200 – 34,700 MHz | 31,800–32,300 MHz | * | * |
* หมายถึง ยังไม่มีการกำหนดไว้หรือไม่รองรับการใช้งานของเครือข่ายดีเอสเอ็น
โดยในช่วงทศวรรษ 1990 มีการทดลองใช้ความถี่ย่านเคเอแบนด์สำหรับจานสายอากาศขนาด 70 เมตร ความถี่ย่านเอกซ์แบน์ถูกใช้สำหรับคลื่นส่งมาตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2000 และในปี 2008 มีการติดตั้งตัวรับส่งสัญญาณ (transceiver) ระบบเคเอแบนด์ลงไปในจานสายอากาศขนาด 70 เมตร
เมนูนำทาง
เครือข่ายอวกาศห้วงลึกใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: เครือข่ายอวกาศห้วงลึก