ชื่อตัวและชื่อสกุลของเธอนั้น อ่านว่า "จินนัดดา ลำมะกานน"[4]

ส่วนชื่อเล่นของจินตนัดดานั้น แหล่งข้อมูลหลายแห่งรายงานไว้ผิดแผกกัน บ้างว่าชื่อ "แป้ง" บ้างว่า "แป้งหอม" เช่น บทความในเว็บไซต์ เด็กดี (21 กุมภาพันธ์ 2554), ผู้จัดการออนไลน์ (22 เมษายน 2554), และ กระปุก (30 พฤษภาคม 2554) รายงานพ้องกัน โดยอ้างคำให้สัมภาษณ์ของเธอว่า เธอชื่อเล่นจริงว่า "แป้ง" แต่เป็นที่รู้จักในชื่อ "แป้งโกะ" มากกว่า ชื่อดังกล่าวนี้ มาจากการที่วัยเยาว์มีเพื่อนร่วมชั้นเรียนชื่อ "แป้ง" หลายคน เพื่อประโยชน์ในการจำแนกตัว เธอจึงเรียกตนเองว่า "แป้งโกกิ" (ชื่อแป้งทำอาหารยี่ห้อหนึ่ง) แล้วต่อมา กร่อนเป็น "แป้งโกะ"[2][3][5]

ขณะที่ เว็บไซต์ เอ็มไทย (23 พฤษภาคม 2554) อ้างคำกล่าวของเธอว่า "[ชื่อ 'แป้งโกะ'] เป็นเหมือนฉายา...เพราะจริง ๆ แล้ว ชื่อ 'แป้งหอม' แต่เพื่อน ๆ เรียก 'แป้ง' เฉย ๆ ส่วน 'โกะ' เพื่อน ๆ เรียกกันไปเรียกกันมา ก็เลยกลายเป็นคำติดปากไปเลย"[6]

อย่างไรก็ดี จินตนัดดาให้สัมภาษณ์เองในรายการ เซเว็บบริที (Cewebrity) ของวอยซ์ทีวี เมื่อเดือนสิงหาคม 2554 ว่า ชื่อเล่นจริง ๆ คือ "แป้งหอม" แต่ตัดเหลือ "แป้ง" เพราะเข้าใจว่า "แป้งหอม" ฟังแล้วเชย ต่อมาจึงเติม "โกะ" เข้าไปให้น่ารัก[4]

อนึ่ง จินตนัดดายังได้รับฉายาว่า "สาวล้านวิว" อันเนื่องมาจากมีผู้เข้าชมวีดิทัศน์ของเธอในเว็บไซต์ยูทูบมากกว่าหนึ่งล้านคน[2] ขณะที่สังคมออนไลน์จีนให้ฉายาเธอว่า "เลี่ยง นฺหวี่" (จีน: 靓女; พินอิน: liàng nǚ; มลายู: leng lui) หมายความว่า สาวสวย[7] และญี่ปุ่นเรียกเธอว่า "คะวะอีบังโกะกุ" (かわいいバンコク, Kawaii Bankoku) หมายความว่า สาวกรุงเทพฯ ที่น่ารัก[8]