จากคำให้สัมภาษณ์ของสุวรรณดี จักราวรวุธผู้กำกับ เรื่องของแม่นาคพระโขนงเป็นหนึ่งในเรื่องคลาสสิก 3 เรื่องของคนไทยที่ดรีมบอกซ์ต้องการทำเป็นละครต่อจากบ้านทรายทอง (อลหม่านหลังบ้านทรายทอง) และคู่กรรม (คู่กรรม เดอะมิวสิคัล) และได้จัดงานแถลงข่าวว่าจะแสดงละครเพลง "แม่นาค เดอะมิวสิคัล" ครั้งแรกขึ้นเมื่อเดือนกรกฎาคม 2550 แต่เมื่อธีรนัยน์ ณ หนองคายนักแสดงนำตั้งครรภ์ จึงจำเป็นต้องเลื่อนการแสดงมายังปี 2552 ซึ่งเป็นปีเดียวกับที่ละครแม่นาคพระโขนง เดอะมิวสิคัลของค่ายซีเนริโอจัดแสดงที่เมืองไทยรัชดาลัย เธียเตอร์[3]

ในส่วนของบทละคร ดารกา วงศ์ศิริผู้เขียนได้สังเคราะห์ขึ้นจากการมองเห็นว่า เรื่องราวของแม่นาคมีองค์ประกอบที่ยิ่งใหญ่พอที่จะนำเสนอในรูปของละครเพลงที่เข้มข้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่แม่นาคกล้าหาญที่จะปฏิเสธความตายอันเป็นชะตากรรมที่มนุษย์ทุกคนต้องยอมรับ นับเป็นลักษณะของตัวละครที่ลึกซึ้งและยิ่งใหญ่ที่ตนอยากจะรู้จัก อยากจะเข้าใจ และอยากจะเล่าเรื่องของแม่นาคให้ทุกคนฟัง[4]

บทละคร "แม่นาค เดอะ มิวสิคัล" เขียนขึ้นจากการตั้งคำถามว่าแม่นาคเป็นใครมาจากไหน ทำไมจึงมาอยู่ที่พระโขนง เพราะอะไรแม่นาคจึงขึ้นชื่อว่าดุร้ายเกินผีตายทั้งกลมตนอื่นๆในยุคนั้น ทำไมแม่นาคจึงรักพ่อมากมากจนไม่อาจตัดใจทิ้งพ่อมากไปได้ และเพราะอะไรวิญญาณแม่นาคจึงจากไปในที่สุด หลังจากนั้น ดารกาจึงได้เริ่มค้นคว้าหาข้อมูลของสมัยต้นรัตนโกสินทร์ และกำหนดให้เรื่องของแม่นาคเกิดขึ้นในสังคมปิดที่ตีกรอบภาระและหน้าที่ของผู้หญิงไว้ตายตัวจนซ่อนความรุนแรงของอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิดขึ้นตลอดเวลา หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือสังคมที่สถานะภาพของผู้หญิงต่ำต้อยยิ่งกว่าผงธุลีดิน โดยเฉพาะในสังคมชนบทที่ให้ความสำคัญกับแรงงานมากที่สุด ผู้หญิงที่ทำงานไม่ได้มีค่าน้อยกว่าควาย และเมื่อหลวงเกณฑ์แรงงานผู้ชายไปทำงานปีละหลายเดือน ภาระหนักอึ้งทั้งหมดจึงตกอยู่กับผู้หญิงเท่านั้น[5]

อนึ่ง ในการสร้างละคร "แม่นาค เดอะมิวสิคัล" ทางผู้สร้างได้ขออนุญาตไปยังมูลนิธินราธิปประพันธ์พงศ์-วรวรรณ และได้รับความกรุณาจากทางมูลนิธิอนุญาตให้ใช้การอ้างอิงบางฉากและชื่อตัวละคร "มาก" จากบทละครร้อง "อีนากพระโขนง" แล้ว[6]